Ulysses – #eMotion

Wie de band Ulysses kent, volgt hen al een tijdje en heeft nu zeven jaar moeten wachten op het vervolg van het album The Gift Of Tears. Het vervolg heet #eMotion en is uitgewerkt rond het thema ‘emotie’. De acht basisemoties volgens psycholoog Plutchick zijn leidend geweest voor de composities. Composities die ik gemakshalve schaar onder de lichtvoetige progressieve rock. Het soort progressieve rock dat ook bij Knight Area kenmerkend is.
De eerste emotie die gebruikt wordt is: Disgust. Een nummer dat gaat over het lot dat je te wachten staat. Het lot uit de loterij. Word je ziek of niet. De stem van Michael Hos valt meteen op. Het is helder en ligt prettig in het gehoor en past goed in de onnavolgbare ritmes die Ulysses in het eerste nummer gebruikt. Opmerkelijk zijn ook de grunts die het nummers sieren. Ik had ze niet verwacht, maar ze klinken krachtig en passen goed bij de emotie. Bij zo’n verrassing hoort natuurlijk ook een wending in tempo en stijl. Hoewel verrassing pas later op het album echt terugkomt.
De tweede emotie is Anticipation. Het eerste deel luistert naar de naam City Of Lost Souls. Ook hierin genoeg diversiteit in dit polyritmische nummers. Het geluid klinkt goed vol. Muzikaal zijn de angst en de aantrekkingskracht van de donkere stad voelbaar. Het nummer wordt gevolgd door Desolation Een instrumentaal nummer waarin vooral het repeterende karakter verantwoordelijk is voor een staat van ontspanning.
Dan is het even schakelen voor Sadness: Lost What Was Not Mine. Bij het intro waan je je meteen in middeleeuwse sferen. Het subtiele en pure gitaargeluid lijkt je mee te nemen naar tijden lang geleden. De sfeer in het nummer is daardoor wat dubbel. Muzikaal gezien klinkt het fris en licht, dan weer klinkt de muziek een stuk zwaarder, terwijl het tekstueel gaat over de niet-vervulde moederwens. Het samenspel van zanger en zangeres geeft de emotie extra kracht in dit nummer.
Vertrouwen krijgt een nieuwe wending in Trust: A Modern Lovesong. Een heerlijk nummer dat een strak en vol geluid laat horen, waarin zang, gitaar, keyboards, bas en gitaar een andere maatsoort lijken te hanteren, maar wat over de hele linie goed volgbaar is. De keyboards zijn in dit nummer onmisbaar en eisen een grote rol op. Vergelijkingen met Knight Area zijn hier wel te trekken.
Vertrouwen en verrassing lijken ergens een verbinding te kennen. Zeker muzikaal is de scheidslijn tussen Trust en het instrumentale Surprise: The Unexpected flinterdun. Ook hier krijgen de keyboard vrij spel. Misschien kan ik beter spreken over een karakteristiek Hammongeluid dat je hoort.
In Fear: When Love Becomes is Michael Hos uitgegaan van het hebben van een kind. Een kind dat van onschatbare waarde is, maar wat dus meteen zorgt dat je juist het meest kwetsbare nooit meer wil verliezen en waarin angst drijfveer kan worden. Een tweede nummer over het (niet) krijgen van een kind. When Love Becomes is los van de emotie een prachtige powerprogballad geworden met uitstekend gitaarwerk in de solo.
Het is tijd voor vrolijkheid. En tevens tijd voor een belangrijke invloed van Ulysses. De rock uit de jaren zeventig. Zeker qua zang komt deze invloed in Happiness: Honk If You’re Happy sterk naar voren. Een nummer waar je notabene toch vrolijk van wordt.
Net bekomen van de lichtvoetige muziek van Happiness, komt in Providence een mooi maar zwaar orchestraal stuk naar boven. De gesproken tekst klinkt diep en geeft me het idee dat er een sprookje gaat beginnen in God For One Day. Het nummer dat de emotie Anger belichaamt. Een nummer dat voor mij twee gedachten samenvoegt. Muzikaal gezien ligt de grondslag van dit nummer dicht bij het werk van Arjen Lucassen. De andere gedachte is de opzet van het album dat me onwillekeurig doet denken aan The Human Equation waar karakters/emoties als rol/speler zijn ingezet.
Maakt niet zoveel uit. Feit is wel dat je als fan van Arjen of Knight Area ook gecharmeerd zal zijn van Ulysses. Het hele album kent variatie, bevat complexe toonzettingen die toch makkelijk in het gehoor liggen en heeft van alles wat. Ik maak met #eMotion kennis met Ulysses, maar ik kan me voorstellen dat mensen er al jaren reikhalzend naar uitgekeken hebben.
Laat ik dan maar met mijn negende emotie de review afsluiten: Dankbaarheid.
video TRUST