Samensteller Lieven De Ridder heeft een goed oor voor interessante tracks. Ze hebben allen onmiskenbaar een X-factor, maar combineren die met al te rudimentaire synthesizerklanken, heel basic technieken voor opnemen en mixen, niet-accentloos Engels of een gebrek aan vocalen, … Maar telkens denk je ook: geef dit vandaag in handen van een Maurice Engelen, Dirk Ivens of Enzo Kreft en je hebt goud in handen.
Het Franse en in het Duits zingende SS20 ontstond na het uiteenvallen Guerre Froide. Hun track Nichts Verstanden hangt ergens tussen coldwave en pop in, waarbij het niet helemaal perfecte Duits de slinger doet doorslaan naar de coldwave. Met onderwerpen als Lebensraum en Drittes Reich is dit ook nog eens duidelijk een song over het fascisme. Commercial Term neigt met de track We All Fight naar de EBM van Signal Aout 42 en Front 242. Deze track heeft een pittige, heel vervormde zang en een zelfs voor die tijd heel sobere productie.
Spleen’s Beat Love Affair is een instrumentale track die doet denken aan Poésie Noire en zowat alles uit de new beat-periode. Het is dansbaar, maar net een tel te traag om ook nu nog catchy te zijn. Coolcab van Sex Bizarre is dan weer wel heel dansbaar en twijfelt tussen EBM en new beat. Een beetje jammer van de lauwe fade out, maar er gebeurde zo al niet veel in dit nummer. Your Screen van White House White heeft muziek en een productie op internationaal niveau, maar een magere zang. Op Open Your Eyes van War Tempo hoor je al een beetje dat Duc Nhan Nguyen (drum en synths) later de drummer van Nitzer Ebb zal worden.
Vitor Hublot’s Sans Titre 2 klinkt een beetje te ver gezocht en zelfs wat onnodig exotisch. Met een betere mix en een zanglijn had dit wel iets kunnen worden. Carry The Flag van Onderbronders klinkt rudimentair van instrumenten en productie. De zang doet mij wat denken aan 2Belgen en Nacht Und Nebel (als je de bekende singles even buiten beschouwing laat). Synchronize van Tangible Joy is misschien de meest poppy track van deze verzamelaar, met bovendien een sterk en catchy refrein. De weinig originele disco-synths en de lauwe Engelse teksten halen deze track wat naar beneden. Bij Metal Tought’s experimentele Easy Touch On Silky Skin blijf je wachten tot de drum invalt. Heel intrigerend, maar er gebeurt toch te weinig. Hades heeft zijn Morbid Action uit de jaren ’80 in 2016 heropgenomen, maar nagelaten om ook de productie en arrangementen naar het heden te vertalen en dat is toch een gemiste kans. De track Ilona Marchesi van Blitzzega is opnieuw een track die tussen new beat en EBM in hangt. Voor vleermuizen is dit heel dansbaar en het is ook één van de meest complete nummers op deze verzamelaar, met een knappe opbouw en puike arrangementen. Misschien omdat Blitzzega-mastermind Bjorn Eriksson ook in zijn folk- en americanabands gewoon is om te werken met een stevige songopbouw en uitgewerkte arrangementen.
Underground Wave Volume 6 laat je opnieuw van de ene verbazing in de andere vallen. Wie de vorige volumes al goed vond, kan deze blind aanschaffen.