Onder de noemer United Titans doen de death metal helden van Vader en black metal legende Marduk diverse steden in Europa aan dit jaar. Na een show in Duitsland is het aan de Helmondse Cacaofabriek de eer de heren als tweede stop op de tour op het concertpodium te verwelkomen. Een eerste poging in januari werd afgeblazen vanwege Corona, maar met het opheffen van het grootste deel van de Corona regels is het dan op 10 maart zover.
Het is nog niet druk in de zaal als om half zeven de eerste band, The Risen Dread uit Dublin, het podium betreedt. Het is natuurlijk ook best vroeg voor een doordeweekse dag, wanneer mensen om deze tijd mogelijk nog aan de soep en aardappelen zitten. Vocalist Marco Feltrin heeft een gestalte die indrukwekkend genoeg is om de aandacht op zich te vestigen. Wat een armen! Alsof hij in zijn eentje dagelijks de hele backline de tourbus in draagt en daarbij ook nog de bus zelf op de schouders neemt. Wel fijn in deze dagen van hoge benzineprijzen. Zijn brullend stemgeluid is zeker zo krachtig. Ik kom er echter niet lekker in bij deze band. Net wanneer de riffs je meevoeren in iets van een groove, wordt er gitaarvirtuoosje gespeeld door William Ribeiro. Dat de man vingervlug is en kan soleren staat buiten kijf, het haalt echter de flow uit de nummers en daarmee uit het optreden.
Het Zwitserse Impalement bestaat ook uit goed af getrainde jongens. Ze zijn daar, getuige hun blote basten, ook wel trots op. Met bloed besmeurde bovenlijven en flinke spijkers op de armbanden bezegelen ze hun genre visueel. De gitzwarte death metal weet me redelijk te boeien, met name door de vocalen van Beliath die tussen de grunts en screams soms een heel klein uitstapje richting heavy metal maken. Het drumwerk is me persoonlijk wat te standaard blastbeat geroffel.
Donder en bliksem door de speakers kondigt het stormachtige optreden van Vader aan. De geroutineerde Polen spelen een gevarieerde set met het gemak wat je alleen na bijna veertig jaar ervaring (hetzij in gevarieerde bezetting) kunt opbouwen. Het mag indrukwekkend genoemd worden dat vocalist/gitarist Piotr “Peter” Wiwczarek nog net zo’n rauw geluid uit zijn strot krijgt als in 1988. Gitaar en bas vlammen, drums ratelen en het intussen tot zo’n 200 man gegroeide publiek smult. Een klein pitje, maar vooral veel enthousiaste headbangers laten zien hoe blij de aanwezigen zijn dat ze weer los kunnen. Piotr spreekt het publiek regelmatig aan in zijn Poolse moedertaal aangezien er redelijk wat fans van Poolse afkomst op de band zijn afgekomen. Daarnaast weet hij ook een heel aardig Nederlands ‘’dankjewel’’ te vormen. Solide optreden zoals we al jaren gewend zijn van deze death/thrashers met als hoogtepunt voor mij What Colour Is Your Blood. Jammer en opvallend wel dat hun bekendste nummer Triumph Of Death werd overgeslagen.
Het Zweedse Marduk gaat al mee sinds 1990 hoewel gitarist Evil (Morgan Steinmeyer Håkansson) het enige nog originele bandlid is. Dat wil zeggen dat ze een flinke hoeveelheid nummers hebben om uit te kiezen. Voor deze set werd een mix samengesteld uit hun rijke discografie met o.a. Werwolf, Frontschwein, Viktoria en als toegift Slay The Nazarene en natuurlijk Panzer Division Marduk. Vocalist Mortuus (Daniel Rostén) overtuigd, ongeacht uit welk ‘’tijdperk’’ het nummer afkomstig is. De rauwe agressie zit er lekker in, een schril contrast met de grote glimlachen op de gezichten van het enthousiaste publiek. De pauzes tussen de nummers zorgen er echter eerder voor dat de stemming een beetje inzakt, dan dat de ‘’honger’’ naar meer vergroot wordt.
Al met al een fijne avond extreme metal voor een publiek wat dit zichtbaar heeft gemist