Met maar liefst 22 nummers op deze dubbel CD levert James Lavelle geen half werk. Zo’n 75 minuten aan muziek die de luisteraar op meerdere vlakken raakt. De ingrediënten van UNKLE zullen onderhand bekend zijn. Ook The Road: Part II/ Lost Highway staat vol met een uitgekiende mix van dance, triphop en ambient. Opvallend is dat de bijdrage van Mark Lanegan, normaal toch degene die altijd op de beste nummers gebruikt wordt, nu slechts een opmaat is voor wat komen gaat. Het daaropvolgende triphop nummer Ar.Mour lijkt bij de start iets teveel in herhaling te vallen, maar het nummer bloeit langzaam op. Daarna is het een groot feest aan groeibriljantjes. Zo is The Other Side een magistraal opgebouwd nummer waarop Tom Smith (The Editors) laat horen meer in zijn mars te hebben dan het zingen van wave, poprock nummers. Het gevoelige Feel More/ With Less is een prima, piano gedreven, ballad waarop de samenwerking tussen Lavelle, Liela Moss, Miink en Philip Sheppard tot volle wasdom komt. De afwisseling tussen snellere dance nummers en rustigere, sfeervolle momenten is op deze plaat perfect gekozen. Hoogtepunten zijn er eigenlijk genoeg. Het koor op Long Gone, de fantastische opbouw van Only You, het enigszins op sfeer met Antony & The Jonsons te vergelijken nummer The First Time Ever I Saw Your Face (cover van Roberta Flack), het swingende Kubrick, het breekbare Sun (The), het aanstekelijke Find An Outsider, het orkestrale Days And Nights en het erg toegankelijke, commerciële, maar zeer goed opgebouwde, Touch Me zijn allemaal voorbeelden van de klasse van dit album. The Road: Part II/ Lost Highway is, zeker na meerdere luisterbeurten, een van de meest constante albums van UNKLE. Het is ook een van zijn beste albums overigens.
Unkle facebook