De eerste cd bevat een geremasterde versie van het debuut. Aanvankelijk gingen ze de studio in onder de naam Spice en nog zonder toetsenist, en ze kwamen de studio uit als Uriah Heep en mét toetsenist Ken Hensley, die op dit album in verband met een contract elders officieel nog niet mocht meeschrijven aan het materiaal. Uriah Heep was nog een band in opbouw. Zoals in het boekje staat werd aan de opnamen meegewerkt door ‘at least three drummers, two keyboard players and the resident ghost at Landsdown House’, de studio.
De hoogtepunten zijn wat mij betreft “Gypsy”, met heerlijk toetsenwerk, en “Dreammare” dat de vocalen heeft die altijd o zo herkenbaar zouden blijven. De tracks mogen hier en daar wat gedateerd klinken en er zitten nog wat rafelrandjes aan, maar het was een debuut dat meteen op hoog niveau was. De ontvangst van dit album was destijds niet meteen heel enthousiast. Later kwam alsnog de terechte erkenning voor dit album. Op sommige plekken zit het echt ergens tussen de sixties en de seventies in (“I’ll Keep On Trying”, bijvoorbeeld), maar je hoort een band die al heel aardig weet wat ze willen.
De tweede cd bevat andere, niet eerder uitgebrachte mixen in een iets andere trackvolgorde, meestal niet overdreven verschillend van de originelen overigens. Daarnaast staan er drie nummers op uit 1969, toen ze nog Spice heetten – en dus zonder toetsen, waaronder twee versies van “Born In A Trunk”, waarvan een instrumentaal. De cd wordt afgesloten met “Bird Of Prey”, opgenomen voor …Very ‘eavy, … Very ‘umble, maar uiteindelijk pas gebruikt als openingstrack voor de opvolger Salisbury.
Net als bij de verzamelaar Your Turn To Remember is de cd voorzien van uitgebreide liner notes, met inbreng van Mick Box en Ken Hensley. Soms zijn remasters als deze vrij liefdeloze exercities, maar daar is hier geen sprake van. Mij lijkt het een mooie gelegenheid om je collectie aan te vullen.
Uriah Heep website