Uriah Heep – Your Turn To Remember – The Definitive Anthology 1970-1990

Sanctuary/BMG heeft de backcatalogue van de eerste twee decennia Uriah Heep opgekocht en maakt veel werk van de rereleases. De start is de verzamelaar Your Turn To Remember – The Definitive Antholoy 1970-1990.
Dat loopt van het debuut Very ‘Eavy, Very ‘Umble tot Raging Silence, en dat zijn maar liefst vijf verschillende zangers: David Byron, John Lawton, Peter Goalby, John Sloman en nog net de man die sindsdien de microfoon vasthoudt, Bernie Shaw.
Deze verzamelaar bevat twee cd’s en 33 tracks en uitgebreide liner notes die totstandgekomen zijn met de hulp van gitarist Mick Box en voormalig toetsenist Ken Hensley. Van elk album zijn er twee tracks opgenomen. Zo krijg je een mooi inkijkje in het verlkoop van Uriah Heep’s ontwikkeling, van rock naar prog en terug.
De eerste cd is geheel gewijd aan de periode met David Byron, met nummers als “Lady In Black”, “July Morning”, “Easy Livin'” en “Return To Fantasy”. Qua stijl is Uriah Heep altijd erg verwant geweest aan Deep Purple en dat is ook hier te horen. Met name het toetsenwerk van Hensley is daar verantwoordelijk voor. Vergelijk “Look At Yourself” maar eens met Deep Purple’s In Rock. De uitbundige koortjes waren juist het punt waarop Uriah Heep zich van Deep Purple onderscheidde.
De eerste cd bevat de opkomst van Uriah Heep, terwijl de tweede vooral laat horen waarom de band het gaandeweg steeds lastiger kreeg. David Byron werd ontslagen vanwege drankmisbruik en vervolgens was Uriah Heep een decennium bezig om weer vaste voet onder de grond te krijgen. Door voortdurende bezettingswisselingen – op alle posities behalve die van gitarist Mick Box – moest de band steeds weer een nieuw evenwicht vinden, iets wat niet altijd even goed lukte.
Na Byron was daar John Lawton, wiens verleden in de Les Humphries Singers bijdroeg aan een wat poppier geluid in “Free Me” en “Come Back To Me”. De rocktracks, zoals “Free ‘N Easy” waren dan weer meer rechttoe-rechtaan rock. De minst overtuigende zanger was mijns inziens John Sloman – hier vertegenwoordigd met de matige en uiterst commerciële songs “It Ain’t Easy” en “No Return”. Gelukkig werd hij al snel vervangen door Peter Goalby en met hem dook Uriah Heep definitief de classic-rockhoek in, met bijvoorbeeld “Too Scared To Run” van het album Abominog. Niet altijd even inventief, maar wel echte rockers.
De afsluiting is “Voice On My TV”, met voor het eerst Bernie Shaw als zanger. Het was het begin van een periode waarin Uriah Heep amper commercieel succes had, maar waarin ze óók met de meest stabiele bezetting ooit (Box/Shaw/Bolder/Kerslake/Lanzon) jarenlang het clubcircuit bleven platspelen, om het laatste decennium eindelijk weer wat succes mee te maken.
Your Turn To Remember is niet de eerste verzamelaar over deze periode, maar met een mooie selectie aan tracks en een goed verzorgd digipack is het wel een van de leukere.

Uriah Heep website