V/A – Belgian Nuggets 90's-00's Volume 2

De eerste verzamelaar Belgian Nuggets 90’s-00’s van het Belgische label Mayway Records bracht ons niet minder 20 over het hoofd geziene muzikale parels uit de Belgische rock en pop van de periode 1990 tot 2010. Een heel interessante periode, die met één been nog in de donkere jaren ’80 staat en tegelijk maar een armlengte verwijderd is van het heden. Een periode ook waarin de Belgische rock zichzelf een eigen gezicht gaf, wars van met name de hele grunge-hype uit de VS.
 
Deze tweede Belgian Nuggets 90’s-00’s gaat net als de eerste alweer heel breed in de genres, van elektro tot gitaarrock. Anders dan vorige keer ontbreken de echt harde gitaren (die toch kenmerkend waren voor dat tijdsvak) deze keer niet, al hadden het er voor de gemiddelde fan van Rockportaal waarschijnlijk wel meer mogen zijn. Maar samensteller Tony Vandenbogaerde wil niet noodzakelijk een representatief beeld geven van wat er toen leefde, wel 20 tracks laten horen die hun kans gemist hebben om te schitteren.
 
De eerste Belgian Nuggets kreeg heel veel weerklank en daarom wordt rond het idee van deze verzamelaar nu ook een heel verhaal opgehangen, met een eigen website en vooral een reeks Spotify-playlists waar je zelfs per genre kan kiezen welke schatten uit de Belgische muziekgeschiedenis je wil horen. Wegens algemeen succes van Vol. 1 wordt de formule van de Belgian Nuggets 90’s-00’s overgedaan op Volume 2.
 
Deze keer geen dEUS of Thou om potentiële kopers te lokken, maar aan kwaliteit opnieuw geen tekort op deze verzamelaar. Inzake voor Nederland bekende namen moet deze verzamelaar het hebben van Vive La Fête (dit voorjaar nog op tournee door Nederland), Mauro & The Grooms (dEUS en in het najaar op tour door Nederland met zijn Braaknoot Ensemble) en supergroep Dead Man Ray (met o.m. Daan, Rudy Trouvé (dEUS) en Herman Houbrechts (Nemo, Mitsoobishy Jackson), en die in 2003 op een paar Nederlandse festivalpodia stond).
 
Mayway Records begint deze tweede editie met New Friend van Barbie Bangkok. Stevige, tegendraadse rock zoals ze die enkel in België maken, een beetje in de slipstream van het vroege werk van dEUS en Evil Superstars. In 2009 probeerde deze Barbie voet aan de grond te krijgen in Nederland, maar daar kwam geen vervolg op. Een best genietbare indierocktrack, deze New Friend.
 
Daarna komen nog meer popartiesten en -bands waar je in Nederland waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebt: Simi Nah, Sue Daniels, Sugar Kane, Paper Fox, Red Elmo, … Je hoort o.m. het aardige Across The Street van Piano Club feat. Catherine De Biasio, de tweelingzus van de intussen veel bekendere Melanie De Biasio. Sinds die single treedt Catherine veel minder op de voorgrond dan haar tweelingzus. Onlangs deed ze nog percussie en backing vocals voor fluisterpopkoninging Agnes Obel.
 
Bands die al wel eens bij ons langskwamen en die we misschien over het hoofd hebben gezien: De Bossen en The Germans. De Bossen waren een trio dat potige garagerock bracht en dat twee keer door Europa tourde met hun Amerikaanse vrienden van Dead Moon. De track G-shirt laat horen dat ze verdorie best wel goed waren. The Germans zaten in het begin van hun carrière in het spoor van Evil Superstars en Radiohead. Dat laatste klinkt toch wat door op Bones, een track die gemixt werd door Boris Wilsdorf van Einsturzende Neubauten. Na hun eerste albums wijzigden ze hun muzikale koers en gaan ze meer in de richting van het experiment (Beefheart, Zappa, …) en in die hoedanigheid steken ze nog regelmatig de grens over.
 
Dead Man Ray staat op deze verzamelaar met Copy Of ’78, de single die net na het magistrale Chemical Nation kwam, maar die ondanks het succes van zijn voorganger helemaal niks deed op de (Belgische) radiostations. Toeval waarschijnlijk, want hij is volgens krek hetzelfde recept gemaakt. Van synthrockband Vive La Fête schotelt Vandenbogaerde ons pianoballad Douze Novembre voor. Geen slecht nummer en inderdaad weinig bekend, maar het heeft niet de catchy elementen die deze band nou zo leuk maken.
 
De echte muzikale schatgravers zijn natuurlijk op zoek naar nooit eerder uitgebracht materiaal, maar dat is in deze digitale tijden een bijzonder moeilijke opdracht. Niet elke band heeft nog ergens een niet eerder uitgebrachte tape op de zolder liggen en zelfs als ze die hebben, is het muzikaal niet altijd de moeite om daarvan alsnog een track uit te brengen. Van Dead Man Ray’s Copy Of ’78 krijg je hier de radio-edit (die een beetje afwijkt van de albumversie) en dat is het zowat. Wat je wel krijgt is een mooie schat aan pop en rock en telkens met een paar lijnen info over de band.  Laat Volume 3 maar komen.
https://www.belgian-nuggets.be/