Die periode doet niet meteen een belletje rinkelen. Behalve enkele Songfestivalnummers komt enkel zomerhit Vamos A La Playa bij mij op. Die klopt inzake taal en tijdsvak, maar dat blijkt een Spaanstalig nummer van het Italiaanse duo Righeira te zijn. Hijo De La Luna van Mecano zal een aantal mensen (die van voorbij de 40) wel nog iets zeggen, zoniet kan YouTube uw geheugen opfrissen. Die wereldhit van Mecano is synthpop, Spaans en uit de jaren ’80. Maar als wereldhit zou hij te veel uit de toon vallen op de Interferencias-verzamelaars, die een overzicht geven van de Spaanse synthwave uit de jaren ’80.
Spanje had in die periode nog maar pas afgerekend met dictator Franco en de jeugd snakte naar een radicale ommezwaai. De synthesizers van Korg, Yamaha en casio belichaamden alles wat jonge muzikanten verlangden: eindeloze muzikale mogelijkheden en vooral een breuk met alle muziek die hen deed denken aan het regime van Franco. Het voordeel was ook dat je met een beperkte muzikale bagage (zonder notenleer) toch al aan de slag kon. De Spaanse synthwave werd zo een uitlaatklep voor o.m. het openbloeiende (radicaal) linkse speelveld, wat zich vertaalt in openlijke sympathie voor Rusland, het communisme en het socialisme. Zelfs Mecano paste in dat plaatje. Misschien krijgen ze op Vol. 3 een plaatsje met een minder bekend nummer.
Als je enkel naar de muziek luistert, is deze Spaanse synthwaveperiode best interessant. Er zijn gelijkenissen met Nederland, waar toen o.m. Clan Of Xymox, Nasmak, Peru en Nova (ja, die van Aurora), De Div, Digital Emotion en Ton Lebbink actief waren. Maar Nederland was toen toch vooral in de ban van Doe Maar en de daarvan afgeleide Nederpop. Als je de obligate halve popnummers weglaat, komt deze Spaanse verzamelaar in de buurt van wat Walhalla Records doet met de verzamelaar Whispering Trees voor de obscure Belgische synth- en coldwave (De Brassers, Siglo XX, Onderbronders, …).
Net als voor zoveel bandjes in die tijd werd de inspiratie in Spanje in die periode veelal gevonden in Duitsland (Liaisons Dangereuses, Kraftwerk, DAF, Tangerine Dream, Diary Of Dreams …) en ook wel in de commerciëlere acts uit de UK (Ultravox, Yazoo, Soft Cell, Gary Numan, OMD, Human League, Brian Eno, Howard Jones, Depeche Mode, …).
Weinig van deze Spaanse synthwave is toen tot in Nederland geraakt, maar de mogelijkheden waren natuurlijk beperkt in die tijd (geen internet) en de meeste bands hadden met hun lyrics en muziek uitsluitend een Spaans publiek voor ogen. Een paar uitzonderingen toonden meer ambitie door nummers in het Engels uit te brengen.
Bij deze leuke verzamel-CD krijg je een boekje met heel wat uitleg in het Engels (en het Spaans uiteraard) en enkele foto’s en hoezen. De interessantste tracks zijn de minimal synth van TV Soviética, de cold wave van Flacidos Lunes en het experimentele Orféon Gagarin en Esplendor Geométrico. Claustrofobia is dan weer eerder een Spaanse versie van de Human League. Er zijn wel meer gelijkenissen te vinden met bands uit de UK, Duitsland, Frankrijk, Nederland, België, … maar deze verzamelaar is vooral een uniek tijdsdocument, een tijdscapsule naar de muzikale underground in het Spanje van de jaren ’80. Heerlijk. Laat Volume 3 maar komen.