Samensteller Tony Vandenbogaerde begint zijn verzamelaar met Two Russian Comboys, een band die ontstond uit de assen van de Ugly Papas. Die laatste band werd zopas nog door hetzelfde Mayway Records gerehabiliteerd via het uitbrengen van hun verloren gewaande derde album Atomic Pluto. The Spider In Love is een buitenbeentje, want ingezongen door dochter Cleo van frontman Luc Dufourmont. Leuk nummer, lekker onbekend en de toon is meteen gezet.
Inzake bekende namen moet deze verzamelaar het hebben van dEUS, Thou en Elisa Waut. Van dEUS krijg je hier My Wife Jan voorgeschoteld, destijds een rammelend en tegendraads B-kantje van de single Little Arithmetics en het nummer waarmee ze in hun begindagen doorgaans hun liveset afsloten. Opnieuw leuk, maar een beetje dEUS-fan kent het wel. Thou dan, de band van het toenmalige koppel Bart Vincent en Does De Wolf. Die band had ook wel wat fans in Nederland dankzij enkele festivals en clubtournees. Helaas bleef de ‘grote doorbraak’ uit. Bart Vincent probeert het binnenkort solo als Vincent Starwaver. Don’t Ask is maar één van de vele mooie arty rocksongs van deze miskende band. Van synthpopband Elisa Waut staat hier The New Light Age op de verzamelaar. Ook alweer geen bekend nummer, en niet uit de creatieve glorieperiode van deze band, maar toch intrigerend. In België was de band van Elsje Helewaut top en internationaal was er enig succes, maar of iemand in Nederland zich nog Elisa Waut herinnert? Misschien doen de Wizards of Ooze nog ergens een belletje rinkelen. Deze acidjazzband zat in de slipstream van Jamiroquai en Galliano, maar het lukte ook hier alweer net niet. Hun ballad Bright Day krijgt terecht een tweede kans van Mayway Records.
Kolk kan bogen op leden van althans in België bekendere bands als Aroma Di Amore en Men 2nd, maar die doen in Nederland weinig wenkbrauwen fronsen. Nog meer bandjes waarvan de leden later in België doorgebroken zijn met andere bandjes: The Same (met Anton Walgraeve en mensen die we later terugzien in Novastar), SeXmachines (met o.a. Danny Mommens van dEUS en van Vive la Fête en met Luc Wageman, hier met het smerige rocknummer Teasin) en Volt met een jonge Daan. Je hoort aan die nummers al wel dat er talent in die bandjes zat, maar ook dat dat talent nog niet helemaal rijp was. Volt’s Rincez-moi lijkt een voorbode van de hit Housewife of Swedish Designerdrugs.
De echte schatten zijn natuurlijk die die helemaal nooit op de radar verschenen zijn, zoals een Airlock, een Prediker en een Monsoon. Prediker levert de hardste gitaren met Apocalyps Picknick, overigens één van de weinige nummers in het Nederlands. Monsoon slaat je met verstomming met How Much For One Night On Mars. Nog een ontdekking is Gèsman. Hun Psychologika is in het West-Vlaams dialect, maar hun psychrock is ook zonder tekstvel bijzonder te genieten.
Wat het voor sommige muzikale schatgravers moeilijk maakt, is dat deze Belgian Nuggets 90’s-00’s wel heel breed gaat in de genres, van de elektrodance van Nid & Sancy tot de rock van Starving en The Same. Voor andere ontbreken hier nog de echt harde gitaren die toch kenmerkend waren voor dat tijdsvak. Waar zijn Jason Rawhead, Deviate en Crumb? Misschien krijgen ze eerherstel bij het tweede volume. Want deze eerste editie van de Belgian Nuggets smaakt vooral naar meer. Er zijn overigens nog zat kandidaten voor een volgende aflevering van deze Belgian Nuggets: The Sands, The Headstarts, Starfighter, Soapstone, Ze Noiz, The Romans … We laten het (vuile) werk opknappen door Tony van Mayway Records en kijken uit naar dat tweede en derde volume.