Van Canto + Winterstorm – 013 (Tilburg) 03/04/2014

De kleine zaal van 013 was in een rap tempo uitverkocht toen Van Canto zijn enige Nederlandse show bekendmaakte. Als we aankomen lijkt het erg rustig, maar eenmaal binnen zien we dat al menig fan zich in de zaal verzameld. Een gemêleerd publiek van oudere metalfans tot jeugdige muziekliefhebbers. Allemaal één doel; De heavy Metal A-capella band Van Canto zien.

 
In de zaal begint de temperatuur al flink op te lopen als voorprogramma Winterstorm begint; een koel briesje zou al aangenaam zijn, dus hopelijk brengt Winterstorm wat afleiding van de hitte.
Winterstorm is een Duitse band die sinds 2010 zijn plek begint ter verdienen in de powermetal/paganmetalscene. Al direct valt het gitaarwerk op; krachtig en enorm strak. De (nog jonge)mannen van Winterstorm weten het publiek direct te boeien met hun verhalende nummers over koningen, ridders en draken. Regelmatig worden er wat instrumenten op band toegevoegd en het is ook nogal een krap podium voor de vijf jongens. Winterstorm brengt niet veel origineels mee naar dit genre maar in dit geval zien wij liever een goed performance en strak spel dan een vernieuwende noot. Winterstorm is een band om te onthouden en hopelijk eens op een groter podium te zien, wellicht kunnen ze daar wat meer showelementen toevoegen.
Na een klein half uurtje frisse lucht happen, is de kleine zaal weer helemaal gevuld voor Van Canto. Normaal gesproken word je door het geluid van gitaren wel gewaarschuwd dat de band begint, maar ditmaal stonden ze wat onverwacht ineens op het podium. Het is ongelooflijk wat de mannen en vrouw van Van Canto laten zien. Met enkel een drumstel als muzikale begeleiding laten ze het ene stevige metalnummer na het andere horen met enkel hun stembanden als instrument. ‘Paranoid’,  ‘Primo Victoria’, ‘Battery’ en ‘Wishmaster’ zijn voorbeelden van de klassiekers maar ook eigen nummers komen goed tot hun recht. Regelmatig vergeet ik haast dat er geen gitaren zijn en elke keer als ik weer besef wat de mannen op het podium doen bedenk ik me weer hoe fascinerend ik het vind. De vocale gitaarsolo’s zijn wisselend. Het ene moment zoek ik het podium af om mezelf ervan te verzekeren dat er niet toch ergens een gitaar staan, het andere moment zie ik voor me hoe de zanger vroeger als klein kind op zijn zolderkamertje een gitaar nadoet. Maar het valt niet te ontkennen; wat een muzikaliteit en wat een conditie!
Ook Van Canto heeft het erg warm en moeten wellicht meer dan normaal water drinken om het de show voort te zetten. Ze vragen het publiek om de stiltes op te vullen, wat het publiek zich geen tweemaal laat zeggen. Sowieso is de publieksparticipatie hoog en rest ons niets anders dan de leden van Van Canto sympathiek en getalenteerd te vinden. Mijn twijfel of een a-capella band wel een héél concert kan boeien zijn verdwenen; ik was van het begin tot het eind gefascineerd door het optreden. Of ik nog eens naar een concert zou gaan weet ik niet, maar het is zeker een aanrader voor elke metalfan om ooit eens gezien  te hebben!