Vandenberg's Moonkings – Rugged And Unplugged

Adrian Vandenberg heeft de smaak weer helemaal te pakken met zijn nieuwe band, het is al weer het derde album dat deze week uitkomt.
Al sinds zijn eerste ‘eigen’ band Teaser gebruikt Vandenberg in de studio, en live op het podium, een combinatie van akoestische en electrische gitaar. Het verschil in contrast tussen beide instrumenten gebruikt hij om zijn nummers te versterken. Vanaf Teaser heeft hij zo altijd zijn nummers gespeeld en gecomponeerd. Vandenberg legt het duidelijk uit, een goed nummer is pas goed als het overeind blijft zonder alle muzikale bellen en toeters. Daarnaast komt een akoestisch nummer altijd anders over dan wanneer het door een volledige band of zelfs met een volledig orkest gebracht wordt. De luisteraar wordt niet overdonderd door het geweld van gitaren en drums, sterker nog, ook de uitvoerend artiest kan zich daar niet achter verschuilen zodat het enige dat overblijft de emotionele kant van de uitvoering is, en het eigenlijke nummer.
Op Rugged And Unplugged horen we alleen Adrian Vandenberg op gitaar en Jan Hoving op zang. De vaste ritme sectie van de band Moonkings, bestaande uit bassist Sem Christoffel en drummer Mart Nuen Es hebben volgens de voetnoot op de hoes een dag vrij gekregen. Het album bevat acht nummers uit de carrière van Vandenberg waaronder het prachtige Burning Heart dat wereldwijd een groot succes werd voor de band Vandenberg. Daarnaast vinden we ook een emotionele uitvoering terug van Sailing Ships dat Vandenberg samen met David Coverdale schreef voor Whitesnake’s album Slip Of The Tongue uit 1989. De band speelt dit nummer al langer tijdens live shows en steeds is het weer een adembenemende rustpauze in een energiek concert.
Het album opent met What Doesn’t Kill You en meteen is duidelijk dat dit album kwalitatief hoog gaat scoren. Prachtig om te horen hoe de nummers overeind blijven. Het album toont ook aan dat nummers uit de jaren tachtig van de vorige eeuw zonder enige moeite overeind blijven bijna dertig tot vijfendertig jaar na release nog steeds grandioos klinken. De stem van Hoving is een genot om naar te luisteren en eigenlijk is het gewoon jammer dat we maar zeven nummers van zijn stem kunnen genieten. Het laatste nummer, Sundown, is een anderhalve minuut durende track die Vandenberg min of meer toevallig uit de vingers rolde op een mooie zomeravond.
De conclusie is kort maar krachtig, dit is een geweldig album met perfecte akoestische opnames van ijzersterke composities. Dit album wil je gewoon in je eigen collectie hebben.