Vanilla Fudge begon in 1967 en was destijds voornamelijk bekend door hun covers. Zo bestond hun debuut album voornamelijk uit covers van The Beatles, The Zombies en Curtis Mayfield. Echter maakten ze die nummers eigen en vormden ze samen met de 3 zelf geschreven nummers op het album een mooi geheel. De afgelopen 55 jaar is de band meerdere malen gestopt en weer begonnen. In 2016 brachten ze nog een album uit en nu zijn ze na 6 jaar terug met een Led Zeppelin cover album. Eerder schreef ik al een review over Great White’s Great Zeppelin II. Als groot Zeppelin en Vanilla Fudge fan kon ik deze release niet aan me voorbij laten gaan.
In 2007 bracht de band al een Led Zeppelin cover album uit genaamd ”Out Through the In Door” met een andere tracklisting. Een aantal van die nummers zijn ook hier weer te vinden. Aangezien ik dat album nooit heb gehoord weet ik niet of dat dezelfde opnames zijn. Het album opent met ”Rock and Roll”. Instrumentaal klinkt het als een Vanilla Fudge nummer. De vocalen hier zijn prima, al blazen ze me niet omver. De cover van ”Immigrant Song” daarentegen is alles behalve goed. De instrumentalen zijn niet echt interessant en klinken zwak in vergelijking met het origineel. De vocalen maken het lastig om te genieten van het nummer. ‘”Ramble On” is een van mijn favorieten van Zeppelin. Gelukkig is deze uitvoering erg mooi en lekker funky. Ook de vocalen zijn aangenaam om naar te luisteren. Op ”Dancing Days” klinkt het alsof de zanger door een megafoon aan het schreeuwen is. De instrumentalen klinken wel fijn, een mooi ritme en niet weggemoffeld in de mix. Vervolgens gaan we door naar ”Black Mountain Sides”, deze uitvoering van dit instrumentale nummer klinkt erg mooi en laat zien hoe sterk Vanilla Fudge instrumentaal is. Dit was ook hoorbaar op hun debuut album. ”Your Time is Gonna Come” volgt dit nummer mooi op. Wederom een persoonlijke favoriet en het Hammond spel hier klinkt als muziek in de oren (letterlijk). De vocalen klinken prima, al is de band ook hier weer vooral instrumentaal sterk.
Ik schrok bijna toen ”Dazed and Confused” door de koptelefoon klonk. Even was ik verward. Het begint namelijk als een progressive metal nummer. Zodra de bass te horen is herken je het klassieke nummer origineel van Jack Holmes. Echter is dit een stevige versie van het nummer met hevige instrumentalen. Klinkt best goed eigenlijk. Een epische soundstage en vooral fijne drums en bass. Ook de vocalen klinken hier niet verkeerd. Misschien wel het hoogtepunt van het album. Vervolgens klinken de openingsklanken van ”Trampled Under Foot”. Deze versie is wederom lekker funky en klinkt zeker niet verkeerd. ”Moby Dick” is wederom een instrumentaal nummer. Dit is een hele fijne versie. Natuurlijk mis je het herkenbare geluid van John Bonham. Echter doet de drummer enorm zijn best en klinkt het erg goed. Ze maken van dit Zeppelin een Vanilla Fudge nummer, dit is vooral te danken aan de Hammond. De drums zijn overigens niet verkeerd gemixt. De solo klinkt fijn zonder al te veel compressie. ”All of my Love” is een minder bekend Zeppelin nummer, dat maakt het nummer niet minder goed. Deze cover klinkt dan ook erg fijn. Dit album wordt met het nummer beter. Op dit punt hebben ze mijn volledige aandacht en geniet ik erg van de covers. Zo ook van ”Babe, I’m Gonna Leave You”. Iedere Zeppelin fan zal dit nummer wel in zijn brein hebben gebrand, met een goede rede. Dit is een prachtig nummer en de vocalen passen hier goed bij. Ook instrumentaal wordt dat gecomplimenteerd. Het album wordt afgesloten met ”Fool in the Rain”. Een leuke cover en geen verkeerde afsluiter.
Misschien dat ik t hoge verwachtingen had van dit album. Op het begin was ik allesbehalve onder de indruk. Naar mate ik verder ging luisteren begon ik het album steeds meer te waarderen. Het zal niet mijn favoriet van ze gaan worden (hoe zou dat ook kunnen met zo’n goede debuut plaat), al is het wel een prima cover album. Er gaat voor mij niets boven het origineel, maar als alternatief af en toe zal ik dit album zonder twijfel opzetten.