Vargsheim – Söhne der Sonne

Veel blackmetalbands klinken kil en koud, maar niet Vargsheim. Dit Duitse trio houdt het op Söhne der Sonne, hun derde album, bij een warme, rollende bas en ook de riffs en de zang hebben de gloed van vuur in zich. Vargsheim houdt er ook van zijn blackmetal te pimpen met wat prog en classic rock.
 
Op opener Individuum en afsluiter Vom Horizont Gefallen komen ze daarbij in de buurt van Kvelertak, vooral dankzij een pompend punkrock-ritme, maar ook dankzij de zang. Die zit op Individuum een beetje in het straatje van de oorspronkelijke zanger van Kvelertak. Op Vom Horizont Gefallen is het meer een doorsnee blackmetal-gekrijs.
 
Na Individuum gaat het op Scheiterfeuer en Söhne der Sonne meer naar de klassieke old-school blackmetal van een Venom en Bathory, met mooie melodielijnen, heel diepe bassen en drums die hoofdzakelijk eerder klassieke heavymetal zijn dan black. In Feuerteufel en ook in Staublunge (tegen het einde aan) zitten atmosferische passages die niet zouden misstaan op een track van Wiegedood.
 
Blutmund begint na de intro als een stevig rockend monster, maar toont dan alsnog zijn blackmetal-tanden. Die klassieke rockelementen en de klassieke heavymetalsolo’s maken deze blackmetal toegankelijk, al zal dat voor de leden van Vargsheim misschien geen compliment zijn. Laten we het dan houden op makkelijk te verteren.
 
De beste tracks zijn Individuum, Blutmund en Athenas Kuss.