Veil Of Mist – Disenchantment

Uiteenlopende stijlen, variërend van progessive tot black metal.
De in 2004 opgerichte band vindt haar oorsprong in het Franse Reims. Oprichters Jean-Baptiste Frichet (bas) en Frédéric Carcelle (gitaar) vormen op dit moment de band samen met zangeres Amandine Rosselle (ex-Symphonia), gitarist Cédric Vassal (ex-Denied)  en drummer Manuel Leroy. Het is lang stil geweest rond de band. In 2006 kwam de EP Industry Of Guilt en in 2008 de EP Dangling Hopes. Daarna bleef het stil rond de Franse band. Bandleden verlieten de band en de posities werden ingenomen door bovengenoemde muzikanten. Daarnaast doen er nog drie gastmuzikanten mee op het album. Eddie Risdal (Ancestral Legacy) doet de vocalen op Shareholder Of Your Ruin en I Shall Not Die Alone. En hij speelt akoestische gitaar op het nummer Pretium Dolores. Joey Siedl (Architects Of Chaoz) zorgt voor de gitaarsolo in Scarecrow en Pierre Bensusan doet de klassieke gitaar solo op Sham Existence. Het hele album duurt bijna een uur, en bevat elf nummers. De heldere stem van Rosselle vormt een mooi contrast met de overwegend donkere en heftige instrumentale omlijsting. De tempo wisselingen gaan van intiem en rustig naar heftig en hard.
Album opener Fané is een stevig nummer waarbij de zang nauwelijks boven de muziek uitkomt. Hierdoor wordt de aandacht niet naar de zang getrokken, maar juist naar de melodielijnen daar onder. La Cohorte Des Esseulés is een wat rustiger nummer, stevige gitaar riffs houden de dreiging in het nummer, de zang is wat nadrukkelijker aanwezig. De single Ghosts Of Winter is het mooiste nummer van het album. Het begint met een stevige gitaarpartij, waarna Rosselle met haar zang het tempo wat drukt. Ook hier wordt snel en hard afgewisseld met intiem en kalm. De stem van Rosselle reikt hoger en hoger. Een ander nummer dat zeker genoemd moet worden is de uitsmijter van het album. Het laatste nummer is I Shall Not Die Alone, waarvan de intro zich binnen anderhalve minuut ontwikkeld van traag en kalm naar stevige rock. Na ruim drie minuten wordt het heftiger en nog even later komt de zang van Risdal bij de stem van Rosselle. De confrontatie van beide stemmen is sterk en goed neer gezet. Het einde van het nummer doet bijna klassiek aan.
Ondertussen is de band bezig met een toer en voorbereidingen voor een nieuw album. En als het niveau hetzelfde is als van dit album, dan zit dat wel goed.