Het vierde album van deze band uit Litouwen laat een pallet aan verschillende invloeden horen. Alkai is een eclectische mix van rituele darkfolk met elektronica. Met het laatste nummer Nott experimenteert men zelfs met postrock. Het bijzondere is dat het allemaal erg sfeervol gedaan is. Zo speelt Miklagard met ritmes terwijl opener Aftensinn van traditionele darkambient naar rituele dark-folk beweegt. Wanneer er zoveel verschillende stijlen en (traditionele en elektronische) muziekinstrumenten gebruikt worden zit er een risico in dat de plaat niet meer samenhangend klinkt. Gelukkig heeft Veliu Namai het tot kunst verheven om alle elf de nummers prima op elkaar aan te laten sluiten. Het is een intrigerende reis door de geschiedenis en het heden van rituele muziek uit de Baltische staten. Ook het door elkaar gebruiken van traditionele drums en elektronische ritmes (zoals op Saules Kalvis en Paskandos) zorgt er niet voor dat de plaat onevenwichtig klinkt. Sterker nog, het zorgt in dit geval voor passende diversiteit. Het grootste deel van de plaat is instrumentaal, maar links en rechts wordt er toch een beroep gedaan op zang. Vaak wordt de zang dan als onderdeel van de muziek gebruikt. Het klinkt niet, zoals vaak het geval is, bovenop de muziek maar wordt slim gemixt tussen de muziek. Het valt daardoor minder op maar daardoor ook minder uit de toon. Alkai is een interessante reis voor iedereen die de genoemde muziekstijlen kan waarderen.
Veliu Namai – Alkai
1,K