Vengeance – Na bijna 30 jaar nog altijd "still going strong"!

Eind deze maand ligt het nieuwe Vengeance album Crystal eye in de winkel. Een album dat laat horen dat de band nog altijd springlevend is. De spelvreugde spat er zoals gewoonlijk weer vanaf en als klap op de vuurpijl heeft zanger Leon Goewie zich weten te omringen met een aantal bekende namen uit de hardrockwereld. Zo zijn o.a. drummer Chris Slade (AC/DC), bassist Chris Glen (Michael Schenker Group) en gitarist Keri Kelli (Alice Cooper) van de partij als ook voormalig Vengeance gitaristen Arjen (Ayreon) Lucassen en Timo Somers. Crystal eye is tevens het eerste Vengeance album sinds het overlijden van gitarist Jan Somers begin vorig jaar. Reden genoeg dus om eens bij te praten met Goewie.
Ondanks dat Crystal eye weer ouderwets knalt kan ik me zo voorstellen dat het na het overlijden van Jan niet het makkelijkste album was om te maken. Hoe heb jij dat ervaren? Ja en nee. Aan de ene kant was er natuurlijk het verdriet en de vraag waarom hij? Aan de andere kant geeft het je ook veel energie en een enorme schop onder de kont om er alles uit te halen wat erin zit. Jan zou het ook niet anders gewild hebben. Ik ben dan ook erg blij met het resultaat.
Er doen nogal wat prominenten mee op het album. Hoe is dat tot stand gekomen? Ik zing inmiddels een aantal jaren in Steel Circle, de band van Chris Slade waarvan ook Keri Kelli en Chris Glen deel uitmaken. In dat opzicht was de keuze om met hen een Vengeance album te maken eigenlijk snel gemaakt. Bovendien klikt het goed tussen ons en dat is ook niet onbelangrijk.
Denk je niet dat er fans zullen zijn die zeggen dat het niet echt Vengeance is maar meer Leon Goewie met begeleiders? Vengeance is toch een Nederlandse band en ik kan me zo voorstellen dat zij vinden dat zo’n internationale line-up wel leuk is maar dat het echte Vengeance gevoel ontbreekt. Dat denk ik niet. Je bent trouwens de eerste die dit zegt en ik heb het eigenlijk nooit vanuit dat oogpunt bekeken. Voor mij was het gewoon een kwestie van overnieuw beginnen. Het gaat erom dat de muziek goed is en als dat het geval is denk ik niet dat het veel uitmaakt door wie het gespeeld wordt. Kijk maar eens naar wat Arjen Lucassen doet met Ayreon. Als het werkt is er niks mis mee. Ik vind het bovendien een eer om met die gasten te mogen spelen en helemaal kicken dat zij met mij willen spelen. Ik ben daar best wel trots op.
Maken zij ook deel uit van de line-up die gaat touren? Slade en Glen wel. Kelli gaat weer terug naar Alice Cooper dus die is er niet bij. Timo Somers (zoon van Jan) zal eveneens weer meedoen en misschien komt Peer Verschuren ook wel weer terug. De tour start in ieder geval eind april. We gaan niet het hele land door maar zullen een beperkt aantal shows doen aangezien iedereen een drukke agenda heeft.
Iedere band met een lange historie heeft een speciale periode. Wat is voor jou de meest speciale periode geweest? Onze toptijd was de periode van het album Arabia. (1989) Wat we toen hebben neergezet als kutbandje uit Nederland was geweldig. Het album kreeg uitsluitend lovende kritieken en deed het overal goed. Uiteraard was de periode ten tijde van We have ways to make you rock (1986) ook speciaal. De chemie van die line-up (naast Goewie en Lucassen bestond Vengeance toen uit Oscar Holleman op gitaar, Jan Bijlsma op bas en drummer John Snels) was uniek.
Denk je dat er ooit nog een reünie in zit van die line-up? Lijkt mij toch de ideale band om een aantal festivals op stelten te zetten. Niets is onmogelijk maar het lijkt onwaarschijnlijk. We hebben het allemaal druk met onze eigen dingen en er is ook niet echt een reden voor. Maar je weet het nooit natuurlijk.
Terugkijkend op de Vengeance historie kun je concluderen dat het altijd een komen en gaan is geweest van muzikanten. Een veel gehoorde reden hiervoor is dat dit komt door jouw gedrag. Ben je zo moeilijk om mee te werken? Ik kan in bepaalde opzichten heel moeilijk zijn maar ik ben in veel andere dingen ook heel erg makkelijk. Ik kan bijvoorbeeld niet zo goed tegen gezeik over geld of andere randzaken die niets met muziek te maken hebben. Ik wil gewoon knallen en muziek maken. Wat dat betreft ben ik juist heel makkelijk. Zolang iedereen zich 100% inzet hoor je mij niet klagen. Daarom is het juist zo mooi om met gasten als Chris Glen en Chris Slade te werken. Die jongens hebben alles al meegemaakt en weten exact wat ze willen en hoe het werkt. Zo makkelijk.
Zowel op als naast het podium ben je nog altijd een brok energie. Hoe houd je dat vol? Dat is simpel, muziek. Dat geeft me die energie. Niet alleen zelf muziek maken maar ook het luisteren naar muziek. Thuis luister ik naar bands als Status Quo, Deep Purple, Led Zeppelin, Chickenfoot, noem maar op. Classic rock, daar word ik vrolijk van.
Je hebt met Vengeance meerdere keren in het voorprogramma gestaan van Status Quo. Dat moet voor jou persoonlijk wel heel speciaal geweest zijn dan? Ja man, dat was kicken. Ik was zo ontzettend zenuwachtig, niet normaal. Francis Rossi en Rick Parfitt zijn mijn helden. Ik maakte een praatje met Parfitt en wilde graag met hem op de foto. Dat was geen probleem alleen had ik niet in de gaten dat de hal volkomen leeg was en er in geen velden of wegen iemand te bekennen was. Dus ik haal de camera tevoorschijn voor het grote moment, zegt Parfitt “OK, so who’s gonna take it?” Dat ging dus niet door. Gelukkig is het later alsnog goed gekomen.
Wat betreft het nieuwe album, naar mijn mening is het muzikaal een mix van de oude Vengeance met een modernere sound. Mee eens? Ja, dat vind ik dus ook. Het is nog steeds zeer energiek maar wel met een modern randje en zoals altijd zitten er ook nummers tussen die doorspekt zijn met humor. Een nummer als Barbeque is echt op het randje vind je niet? Wie zingt er in godsnaam over een barbeque? Nou, wij dus. De combinatie met serieuze songs als Missing mag dan misschien vreemd lijken maar leuk is het wel. Het titelnummer is een goed voorbeeld van een combinatie oude en nieuwe Vengeance. Whole lot of metal vind ik ook helemaal te gek. Het is geschreven door ex-Black Sabbath zanger Tony Martin. Via Michael Voss (producer) ben ik met Tony in contact gekomen en hij heeft dit nummer speciaal voor Vengeance geschreven.
Ik hoor je zelfs een stukje Child in time (Deep Purple) zingen in Whole lot of metal. Is dat toeval of heb je dat bewust gedaan? Dat is geen toeval. Als je in de studio bezig bent en een nummer is klaar dan ga je improviseren. Dit leek me wel leuk om te doen.
Zijn er verder nog wensen die je graag vervuld zie worden met Vengeance of voor jezelf? Ik wil gewoon muziek blijven maken. Ik hoop dat de nieuwe plaat zal aanslaan en dat de tour te gek gaat worden. Daarna wil ik weer een nieuw album maken. Een live DVD lijkt me ook wel wat trouwens. We zien wel. Volgend jaar bestaat Vengeance 30 jaar en er ligt genoeg materiaal op de planken om iets moois uit te brengen. Zou leuk zijn om een box uit te brengen met niet eerder uitgebrachte opnames of iets dergelijks.
Dat klinkt goed en is in ieder geval iets om naar uit te kijken. Wat waren eigenlijk de hoogtepunten in die 30 jaar? Toch wel Arabia, de deal met CBS en uiteraard dit gesprek met jou.
Vanaf 27 februari ligt Crystal eye in de winkel!