Op de cd klinkt Leon als vanouds, op Sandman horen we zijn kenmerkende hoge uithalen en op Piece Of Cake mag hij weer ouderwets ‘gek doen’. Het is een solide cd, de nummers zijn allemaal gelijk van kwaliteit, er zit geen minpuntje tussen. Het openingsnummer World Arena maakt meteen duidelijk dat Vengeance weer een vaste voet aan de grond wil hebben in de hardrockscene. Raintime en Train zijn wat snellere nummers, goed gedragen door de gitaarpartijen van Somers, die zeker niet onder doet voor zijn vader. Sterker nog, hij drukt een redelijke stempel op diverse nummers. Op Back To Square One denk je in eerste instantie Gary Moore te horen, maar ook dit kan Somers spelen. Wel grappig om achteraf te lezen dat het ook de bedoeling was om een rock ballad in de geest van Gary Moore te schrijven. Headquake is een wat donkerder nummer. De openingszin ‘I’ve lost the will to live….I’ve lost all the faith’ geeft weer wat er in het hoofd van de zanger rondgaat. Een geweldig nummer waarin de drummer ook zeer nadrukkelijk aanwezig is. Leon Goewie zingt beter dan ooit tevoren, wat een strot!
Eén ding is zeker na het beluisteren van deze cd, Vengeance is terug. Met een beresterke cd die hoge verwachtingen voor de opvolger schept.