Een van de meest obscure albums uit Engeland in de jaren 60 is The Love Cycle van Forever Amber. Dit concept album is volledig geschreven door John M. Hudson en werd opgenomen in de kelder van een muziekwinkel. Origineel werden slechts 99 exemplaren geperst, dit was om geen belasting te hoeven betalen. Het album werd dankzij een bootleg uit de jaren 80 voor het eerst ontdekt door psych verzamelaar. Inmiddels is een origineel exemplaar onbetaalbaar en een holy grail voor verzamelaars. Gelukkig zijn er sinds de eerste officiele reissue uit 2007, meerdere reissues geweest, waarvan de Guerssen persing zonder twijfel de beste is.
Dit album wordt regelmatig vergeleken met Pet Sounds van The Beach Boys, evenals mijn favoriete album, The Zombies’ Odessey and Oracle. Waar die vergelijkingen zeker hoorbaar zijn op enkele nummers, is dit een heel divers album. Naast sunshine pop, zoekt de band de grenzen van prog en psych op en is dit een heerlijk album uit de jaren 60. De overgang tussen album opener Me Oh My en Silly Sunshine is erg fijn. Dat gezegd hebbende, is het wel meteen duidelijk hoe inconsistent de mix en nummers klinken. Waar Me Oh My fijn en warm klinkt, heb ik bij Silly Sunshine het idee dat de band in een zee container aan het spelen was. Het nummer is goed, het geluid geeft dat echter niet zo mooi weer. Bits of Your Life, Bits of my Life is een van de hoogtepunten. Weliswaar in combinatie met een onnatuurlijk drumgeluid, klinken de vocalen wel erg fijn. Sowieso heeft de zanger een fijne stem. Het nummer zit mooi in elkaar en klinkt tijdloos. Het enige nummer wat het niveau van de rest van het album niet haalt is For a Very Special Person. Enkele stukken in het nummer vervelen erg snel, zoals het la la la op het einde.
Gelukkig is het nummer van korte duur en krijgen we een heerlijk psychedelisch nummer te horen. The Dreamer Flies Back is absoluut briljant. Qua geluid misschien niet al te best, al haalt dat het nummer in dit geval absoluut niet neer. Er lijkt een soort echo op het nummer te zitten, wat het psychedelische spel van de band misschien zelfs ten goede komt. Hierdoor ontstaat er een surrealistisch geluid, wat eigenlijk perfect bij het nummer past. Na een heerlijk psychedelische reis gaat de band wat meer richting de pop. Misunderstood mag dan wat simpeler zijn, het is nog altijd een fijn nummer. De harmonieën zijn goed, het keyboard spel opent het nummer mooi en ook hier is de zanger goed bij stem. Better Things are Bound to Come – The Walk Home is volgens een aantal mede-liefhebbers het hoogtepunt op het album. Waar ik het zeker zie als een van de hoogtepunt, is het niet direct mijn favoriet. Wel ben ik van mening dat het een essentieel psych nummer is, wat bijzonder goed in elkaar zit. Met name het gitaarwerk bevalt me altijd erg goed. Voordat de A-kant van de plaat ten einde is, is daar On a Night in Winter nog. Een fijn pop nummer als afsluiter.
De B-Kant opent sterk. On Top of my Own Special Mountain is namelijk mijn favoriet. Toen ik enkele weken geleden in Schotland aan het hiken was, bereikte ik de top van de Ben Nevis ongeveer op het moment dat dit nummer begon te spelen. Wederom erg psychedelisch, evenals catchy. Het keyboard werk springt er mooi uit. Mary (The Painter) is geen verkeerd nummer, al haalt de mix het nummer wel echt naar beneden. Dit doet met name de backing vocals tekort. All the Colours of my Book – The Doubt deed me niet zoveel toen ik het nummer voor het eerst hoorde. Het klonk eentonig, echter is het nummer gaan groeien en kan ik het inmiddels erg waarderen. Het refrein verveelt misschien wat, de rest van het nummer zit goed in elkaar en is vooral instrumentaal erg sterk.
Ondanks de titel, Going Away Again – The Sorrow, is het album (gelukkig) nog niet ten einde. Het refrein is erg fijn moet ik zeggen. Ondanks dat het een vrij simpel nummer is, past het mooi in het geheel en klinkt het fijn in de oren. De laatste nummers op het album lijken samen een verhaal te vertellen, zo ook A Change to be Free – The Scorn, gevolgd door I See You Used to Be – The Grief. Het tweede nummer is prachtig en heeft een sfeer die perfect bij het onderwerp van het nummer past. De tekst wordt overtuigend gebracht. Na Letter From Her, eindigt het album met My Friend. Hiermee eindigt het album qua sfeer precies tegenovergesteld met het begin en is het geheel gevormd.
The Love Cycle is een interessant en nagenoeg perfect concept album, waar helaas maar weinig over bekend is. Helaas was deze band maar van korte duur. Wie weet wat voor mooie muziek Forever Amber nog meer had gebracht als dit album een succes was geweest. Zo zijn er nog meer albums en bands zoals deze, die nooit bekend zijn geweest en nu een heerlijke traktatie zijn voor de liefhebbers van obscure psych.