Waar normaal gesproken de Buitenvest in Hulst een groene vlakte is waarop Vestrock plaatsvindt, is dat in 2024 een bruin getint oppervlak geworden. In de week in aanloop naar het festival is met man en macht gewerkt om het terrein begaanbaar te maken, met daarbij ook droge voeten. Kilo’s houtsnippers zijn terug te vinden op het terrein, welke zeer goed zijn werk doen. Hulde aan de mensen die dit in korte tijd voor elkaar hebben gekregen!
En zo wandel je door de snippers door richting het hoofdpodium voor de openingsact, welke traditiegetrouw de winnaar is van de Vestrock Rally. Een bandwedstijd in aanloop naar het festival, waarbij ditmaal de band Bunker als winnaar uit de bus is gekomen. De jonge band uit Bergen op Zoom, trekt enthousiast het podium op, waarbij het publiek mondjesmaat het terrein betreed.
Terwijl veel fans van rapper ADF Samski zich in de tent verzamelen om teleurgesteld te worden door een tot zes minuten verkorte set doordat de rapper te laat aanving, was het beter vertoeven in de Kapel. De lokale band Four In Blood, pakt het podium en ook de rest van de Kapel voor zijn optreden. Waarbij zelfs in de Kapel een moshpit een mogelijk blijkt te zijn. Mede gedreven wellicht door het ‘eigen publiek’ een alleraardigste aftrap van het programma in de Kapel.
Vroeg in de line-up staat op het hoofdpodium al Douwe Bob geprogrammeerd. Een slimme zet wel van de organisatie, want het houtveld voor het hoofdpodium is inmiddels al aardig gevuld. Na een klein buitje, trekt de hemel open tijdens het optreden van Douwe Bob. De Americana zanger had hier niet direct rekening meer mee gehouden, waarbij het publiek behulpzaam is met het uitlenen van zonnebrillen, met een kwaliteitsoordeel voor de verschillende brillen. Echter de zonnebril kan helaas ook snel weer plaatsmaken voor de poncho’s en regenjassen, al trekken ook veel mensen de tent in. Met This Worlds Our Home wordt de set dan ondanks de regendruppels toch zonnig afgesloten, met de zoete, catchy, zomerse klanken van het nummer.
Met nog wat druppels uit de lucht vallend, is de Kapel misschien wel extra snel gevuld bij Dangerous Times for the Dead. Een lekker stukje metal zo halverwege het middag programma. Zanger Bjørn Ciggaar oog als een circusdirecteur met zijn outfit, maar ook weer een Star Wars soldaat met de licht handschoenen. Overigens is de broek die hij draagt niet te koop bij de merchandise, maar voor de rest wel alles.
Waar de eerste moshpits al in de Kapel zichtbaar waren bij Four In Blood, duurt het niet lang voor de eerste moshpits in de tent ontstaan bij Fleddy Melculy. De Belgische band moet het misschien niet direct hebben van hun teksten met ‘Ik heb honger ik wil brood’ en ‘Geen vlees, wel vis’, maar de stomende instrumentale kracht maakt veel goed. De tent gaat los, alhoewel de security daar niet al te blij mee is.
Op het hoofdpodium is het inmiddels de band Stone die zijn opwachting maakt. De veelbelovende band uit Liverpool vormde vooraf zeker één van de namen voor mij om op te letten. En die verwachting weet de band volledig in te willigen. Eigenlijk al met de opkomst tune, weet de band de mensen te pakken. I Gotta Feeling volgt lekker vroeg in de setlist, wat nog maar eens verder bijdraagt aan de energieke show.
Terwijl de rijen voor de eettentjes langer en langer worden, geldt dat niet voor de Kapel waar Darker zijn opwachting maakt. Een band met een bijzonder, eigen geluid, waarbij gedurende de set de Kapel leger en leger wordt. De band laat zich er niet door uit het veld slaan en grapt ermee dat het beste materiaal er nu pas aan komt.
Zo halverwege de avond van de vrijdag van Vestrock staat de Britse band The Kooks op het hoofdpodium geprogrammeerd. Het publiek is massaal het veld opgekomen om het optreden bij te wonen van de band, welke zijn 20ste verjaardag viert in 2024. De bekende nummers als She Move In Her Own Way worden probleemloos meegezongen. Bij het wat minder bekende materiaal voelt het verder wat matjes aan. Wel pakt de band de technische issues, voor het eerst in 15 jaar, goed op en bewijst zo maar eens te meer al een wat oudere rot in het vak te zijn.
Een band welke eigenlijk op de verkeerde plek is geprogrammeerd, is San Cisco. De Australische band, weet direct vanaf de eerste klanken te pakken. Hoewel mogelijk wat meer catchy ingezette nummers, weet de band eigenlijk wel de Kapel te rocken. Een plekje in de tent was zeer zeker op zijn plaats geweest. Bewijst wellicht ook de overvolle Kapel.
Over de tent gesproken, daar lijkt ook een vloek te heersen op rappers die daar geprogrammeerd staan. Waar eerder al ADF Samski te laat was en een set van zes minuten speelde, is ook Boef verlaat. Met wat schuiven in de line-up, speelt hij later alsnog in de tent. Dan had helemaal zeker daar beter San Cisco kunnen staan.
Rappers welke wel op tijd in Hulst zijn gearriveerd zijn de mannen van De Jeugd van Tegenwoordig. Het is altijd wel even afwachten of de heren ook zin hebben, maar al vrij snel blijkt dat dit zeker het geval is op Vestrock. En het mag dan wellicht niet direct mijn genre zijn, het publiek geniet er zeker wel van.
The Clockworks brengen nog wat post-punk in de Kapel, waarbij ook zij de Kapel wel goed gevuld krijgen en zeker ook in beweging. Dat geldt ook voor de band zelf, welke alle ruimte probeert te gebruiken van het kleine podium in deze bijzondere locatie op het festival.
Op de latere vrijdagavond staan in de tent en op het hoofdpodium meer dance gerichte acts geprogrammeerd. In de tent verzorgt het Belgische Compact Disk Dummies de afsluiting. De Vlaamse broers Lennert en Janus Coorevits wonnen op jonge leeft de Humo’s Rock Rally en staat sindsdien op diverse festival (en andere) podia. Lennert staat vanaf minuut één op ‘aan’ en springt van links naar rechts over het podium, waarbij deze al snel te klein blijkt te zijn en hij kort het publiek in trekt. Een goede opwarmer voor de afsluiting op het hoofdpodium, met de harde beats van Paul Elstak.