Vetrar Draugurinn – Hinterlands is misschien wel een hint naar wat hierna gaat komen.

Hinterlands, de nieuwe plaat van Vetrar Draugurinn, is al een tijdje uit. Benieuwd naar wat meer informatie omtrent de band en het album wilde ik graag de band aan de tand voelen. Ik trof de band op 27 april 2019 tijdens de FemME-clubtour in Eindhoven. Zowel Eric Hazebroek als Marjan Welman waren bereid om mij te woord te staan en een interview te doen voor Rockportaal. Dat Vetrar Draugurinn geen standaardband is, blijkt maar weer. Wat een standaardinterview moest worden, groeide uit tot een open en eerlijk interview van kaliber. Relaxed op een terrasje in de schaduw bespraken we bandgerelateerde en onzinnige dingen, maar vreesden ook niet om diepgang op te zoeken. Een gezellig en interessant onderonsje dat nog lang in mijn achterhoofd zal blijven hangen en dat niet gemakkelijk meer te overtreffen zal zijn. Omdat het interview zo uitgebreid is, zal deze gepubliceerd worden in zes delen. Vandaag tijd voor deel vier!
In vergelijking met de ep I is er aan Bleak Earth en Mother Of Northern Skies het een en ander gespijkerd. Waren jullie niet tevreden met de ep-versies?
Eric: We hebben het gewoon opnieuw ingespeeld. Zodat het gelijk is met de rest van de productie. Toen we het opnamen voor de ep was het allemaal vers en nieuw. De versies die nu op Hinterlands te vinden zijn, zijn gevormd na een jaar optredens doen en een jaar die nummers spelen. Als ze dan worden opgenomen, dan zijn ze net ietsje losser.
Marjan: Ze zitten meer in je systeem en dan klinkt het toch net wat anders. Muziek leeft.
Eric: Er zijn geen bewuste keuzes gemaakt om dingen aan te passen. In onze ogen is er ook niets veranderd.
Marjan: Ik moest ook echt diep nadenken toen ik het las. Ik vroeg mij ook echt af of we ergens nog wat veranderd hadden.
Ik heb de nummers langs elkaar beluisterd. Je hoort heel kleine verschillen. Noten die net iets anders gezongen of aangetikt worden. Het zijn geen heel grote verschillen.
Marjan: Het kan prima dat als een noot in je systeem zit, dat je hem net op een andere manier lekker zingt. Dat is een proces wat heel onbewust gebeurt en waar je niet echt bij stilstaat.
Eric: Dat wil niet zeggen dat het van a naar z is gegaan natuurlijk. Het evolueert.
Volwassener geworden misschien wel?
Marjan: Absoluut.
Eric: Wie weet hoe de rest van die nummers klinken over een jaar.
Marjan: Dan willen we die weer allemaal opnemen.
Ik ben benieuwd naar het album-artwork. Dat is gemaakt door Gogo Melone. Ik was benieuwd hoe jullie bij haar terecht zijn gekomen en waar de inspiratie vandaan komt voor het artwork.
Eric: Gogo ken ik al heel lang. Al tig jaar, voornamelijk via Facebook. We hadden contact gehad over van alles en nog wat. Ze heeft ook een nummer samen met mij opgenomen: “Winter is Coming”. Een paar jaar geleden is dat nummer ook uitgebracht. We hebben altijd contact gehouden. Ik weet dat ze onder andere artwork maakt voor haar werk. Zij is ook degene die verantwoordelijk is voor het logo. Het artwork van de ep heb ik zelf gemaakt, maar het logo was ook al door haar gemaakt. Ze is gewoon heel erg goed. Daarom wilden we ook haar het artwork van het album laten maken. Het enige wat ik haar heb gezegd, is dat het mij gaaf leek om één van de vulkanen op IJsland op de hoes te hebben. Ik heb haar ook verteld dat het album Hinterlands ging heten. Ik heb haar laten zien hoe de backdrop eruit ziet. Met haar logo er dus op. Die heeft ook dat blauwige erin zitten. Dat is de enige informatie die ik haar gegeven heb. En ook daar kwam weer “doe er maar wat mee” naar boven. Als je het mij vraagt, is het belangrijkste om iets expressief te doen. Het is een  kunstwerk dat afgeleverd moet worden. Dan ga je toch niet vertellen wat je wil? Ik vind dat heel moeilijk. Die personen zijn zelf kunstzinnig genoeg. Met de band zeg ik vaak: “Doe maar wat”. Nou, bij Gogo dus ook. Bij Elianne, die cello speelt, is dat precies zo gegaan toen zij in kwam spelen.
Marjan: Niet iedereen voelde zich daar even vrij in.
Eric: Klopt. Elianne kon er niet zo heel erg goed tegen. Aan de ene kant begreep ze het wel, maar aan de andere kant had zij ook wel zoiets van: hoe dan? Gogo heb ik gewoon echt de vrije hand gegeven. Ik heb wel gezegd wat ik er persé in wilde hebben en wat mij gaaf leek. Op de achterkant staat haar interpretatie van The Hermit. Die is een beetje gelieerd aan het nummer The Narrow Path. Ik heb haar alleen de regels uitgelegd volgens de literaire toestanden hoe een Hermit eruit moet zien. Dat is heel specifiek, kwam ik later achter. De staf moet in de linkerhand zitten en de lantaarn in de rechterhand. Het was duidelijk dat we die regels moesten volgen, want dan kregen we geen gezeik achteraf. Voor de rest heeft ze haar eigen inkleuring eraan gegeven. Die is toch heel anders dan de standaard-Hermit. De vulkaan op de voorkant is één van de bekendste van IJsland: Kirkjufell. De IJslanders noemen deze één van de magische vulkanen. Hij is ook heel erg iconisch. Het is mooi dat Gogo deze dan ook gekozen heeft. Dat past goed bij de sfeer, de titel van het album en het blauwe van onze backdrop zit er allemaal in. Het is ook haar interpretatie van onze muziek. Zij wilde graag de muziek horen. Die heb ik haar ook gestuurd. Dat maakt ook dat er weer iets persoonlijks van haar in zit. Daar word ik dan weer blij van.
Marjan: jouw zus Heleen heeft tijdens de akoestische middag in Budel-Dorplein en tijdens de cd-presentatie meegezongen. Kippenvel meters hoog bij mij, kan ik je vertellen! Prachtig en genieten van de bovenste plank. Gaan we haar nog vaker horen op bijvoorbeeld vervolgalbums of live?
Marjan: Daar hebben we het al wel over gehad.
Eric: Het is al uitgesproken. We zitten nu nog een beetje met hoe we het zullen doen. We denken dan aan shows waar het bij past.
Marjan: Het is niet zo dat zij er standaard bij zal zijn. We hebben wel besproken dat dit wel vaker kan op die manier.
Eric: Eigenlijk wordt het een soort van loterij! Als je naar een show gaat van ons zijn we met zijn vijven of met zijn zessen.
Marjan: Dat is misschien juist ook wel leuk. Dan word je nog eens verrast. Het is echt wel superleuk om met je grote zus het podium te delen.
Eric: Ik vond het een geslaagd experiment.
Het klonk gewoon echt heel erg gaaf! Ik heb heel vaak met mijn ogen dicht met metershoog kippenvel op mijn armen zitten genieten. Ook tijdens het beluisteren van Hinterlands kwamen die momenten weer naar boven van: oh ja! Daar zong Heleen de tweede stem. Zou ze het ook op het album zijn?
Marjan: Als dat zo was geweest, dan stond ze echt wel vermeld. Dat is het leuke aan genen delen. Het matcht heel erg goed. We merken het ook soms bij een bepaalde vibrato in onze stem dat we dat niet zo geoefend hebben, maar het is gewoon precies hetzelfde. Dat soort dingen is niet met elkaar afgesproken. Want ja, wij doen ook maar wat hè! (schaterlach!)
Eric: Ik vind die uitspraak zo denigrerend. Andere mensen zwoegen met bepaalde dingen en wij doen maar wat.
Marjan: Het is voor ons ook zwoegen, maar er zit geen theorie achter. Het is meer dat je ergens mee bezig bent en daar kan je heel hard op zwoegen, maar je kijkt ook wat er gebeurt.
Eric: Als je daar te diep over nadenkt, dan wordt het er vaak niet toffer van. De ziekte die nu heerst in de muziekscene: het stukje “we doen maar wat” is bij velen weg.
Marjan: Niet alleen maar in de muziek. Als je kijkt naar de social media, alles moet perfect. We hebben er honderdduizend foto’s op staan. Het is eigenlijk wel jammer. We moeten eigenlijk met z’n allen weer een beetje onze gebreken gaan omarmen.
Ik ben benieuwd, en eigenlijk hebben jullie hier ook al een klein beetje antwoord op gegeven, naar welke track jullie de meeste uitdaging, moeilijkheden geeft om live te spelen en waarom?
Eric: Solis. Wat een verschrikkelijk nummer om live te spelen. Gitaartechnisch is het een heel lastige. Vooral om het netjes te spelen. Ook met de gedachte dat er voor de rest niks anders gebeurt op gitaar.
Marjan: Je staat in je blote kont.
Eric: Dat, en dan ook nog eens heel moeilijk doen! Die valt in de categorie waar ik nog meer nummers van heb die ik ooit geschreven heb. Als ik ze dan live moest spelen, dacht ik echt: waarom heb ik dit geschreven, waarom heb ik dit zo gedaan?
Marjan: Je had ook van tevoren kunnen bedenken dat je dit misschien wel ooit live moet spelen.
Eric: Solis is voor mij de ergste. Die zullen we waarschijnlijk niet zo vaak spelen. Van nummers die we wel spelen, vind ik Forever Locked Within een moeilijke. Vooral omdat het een heel langzaam nummer is, heel open. Heel naakt ook.
Marjan: Ik denk ook dat het voor iedereen verschillend is. Niet iedereen vindt hetzelfde even makkelijk of moeilijk.
Marjan: Voor mij is dit op het moment The Wolves At Our Door. Er gebeurt veel in dat nummer. Ook in de lage regionen geeft dit uitdaging.
Eric: Uit onze huidige set Into The Black Light (Ghost Brigade). Dat ligt er meer aan dat deze heel laag is.
Marjan: Hij is heel laag en je moet perfect geluid hebben. Dat is natuurlijk niet altijd zo.
Persoonlijk vind ik The Narrow Path één van de gavere tracks op Hinterlands. Er zit voor mij vooral in het laatste stuk een heel grote boodschap in. Deze lijkt mij heel gaaf om live te horen. Maar welke track vinden jullie het gaafst om live te spelen?
Marjan: Ik word altijd wel heel erg gelukkig van Hinterlands. Daar zit alles in, voor mij in ieder geval.
Eric: Hinterlands wijkt een beetje af van de rest inderdaad. Dat is ook een nummer dat als laatste geschreven is. Misschien is het ook wel een hint naar wat hierna gaat komen.
HINTerlands ja!
Marjan: Ja, hij maakte hem! Slechte grappen maken: dat kan hij goed!
Eric: Het varieert heel erg. Er zijn ook stukken van nummers die ik graag speel. Het einde van Wanderer bijvoorbeeld.
Marjan: Oh ja! Dan hoef ik niks te doen, maar dat vind ik ook wel een vet stuk!
Eric: De breakdowns en dat alles in een keer heel langzaam gaat en zo zwaar en log. Hinterlands heeft zijn momenten. Stuk uit Mother Of Northern Skies. Het stukje waar ik de zanglijn voor geschreven heb. Als dat voorbijkomt aan het einde, dan klapt er bij mij iets open. Dat heeft zoveel effect op mij. The Noose (A Perfect Circle) vind ik ook gaaf om te spelen.
Marjan: Die vind ik ook gaaf, maar ook heel eng tegelijk. Dat kan dus ook nog.
Zover deel vier van het interview. Morgen verschijnt deel vijf om 13u.
Speciale dank aan Jeffrey Klumper voor het dubbel checken van het interview.