Vetrar Draugurinn – Stunten met de band is leuk om te doen.

Hinterlands, de nieuwe plaat van Vetrar Draugurinn, is al een tijdje uit. Benieuwd naar wat meer informatie omtrent de band en het album wilde ik graag de band aan de tand voelen. Ik trof de band op 27 april 2019 tijdens de FemME-clubtour in Eindhoven. Zowel Eric Hazebroek als Marjan Welman waren bereid om mij te woord te staan en een interview te doen voor Rockportaal. Dat Vetrar Draugurinn geen standaardband is, blijkt maar weer. Wat een standaardinterview moest worden, groeide uit tot een open en eerlijk interview van kaliber. Relaxed op een terrasje in de schaduw bespraken we bandgerelateerde en onzinnige dingen, maar vreesden ook niet om diepgang op te zoeken. Een gezellig en interessant onderonsje dat nog lang in mijn achterhoofd zal blijven hangen en dat niet gemakkelijk meer te overtreffen zal zijn. Omdat het interview zo uitgebreid is, zal deze gepubliceerd worden in zes delen. Vandaag tijd voor deel drie!
Marjan, was het lastig voor jou om echt stem te geven aan Hinterlands? Het is toch best wel emotioneel op sommige stukken. Hoe ben jij daarmee omgegaan. Hoe heb je dat vormgegeven?
Ik vind dat juist helemaal niet lastig. Ik vermoed dat ik soms toch wel iets meer informatie krijg over waarom Eric een nummer heeft geschreven dan dat andere mensen krijgen. We bespraken het daarstraks ook al. Eric kan nummers zo schrijven dat ze open zijn voor interpretatie. De ene keer vul je iets meer zelf in en de andere keer heb ik weer meer aan wat Eric erbij vertelt. Je vult het toch altijd zelf in. Hoe boos ik altijd word als Eric teksten schijft en zegt: “Ik doe ook maar wat”. In dit geval vind ik het dan weer wel helemaal terecht, wat ook hypocriet is om te schreeuwen. Ik doe dan ook maar wat. Maar ik vind het altijd wel fijn om zo te werken, dat wanneer wij met de zang bezig zijn, Eric er wel vaak bij is. Ik houd van directe feedback. Ik kan soms wat onzeker zijn. Vooral in het begin vond ik het lastig en vooral eng om te doen. Maar Eric heeft mij echt met de zachte hand uitgelegd van: “Doe maar.” Dat werkte wel. Daardoor ging het later wel soepeler.
Eric: Je moest even door die muur heen. Dat heeft ook wel te maken met een hele hoop andere dingen. Ook met zang was het van: “Hier heb je het en ga je gang.” “Ja, maar wat wil je horen?” “Doe maar wat jij leuk vindt, wat jij hoort en wat jij denkt dat erbij past.”
Marjan: Ik dacht altijd dat ik het niet zo goed deed.
Eric: Toch kwamen er dingen uit die een tikkeltje bijsturing nodig hadden en dat was het. Bij de ep heb ik volgens mij één keer gezegd bij een nummer om iets net anders te zingen.
Marjan: Dat klopt ja! Dat was ook helemaal terecht en prima.
Eric: Voor de rest doe ik er verder helemaal niets mee. Dat moet Marjan echt helemaal zelf doen. De hele werkwijze is compleet anders dan die van Autumn. Dat was een grote uitdaging.
Marjan: Het is ook echt lang geleden voor mij dat ik echt zelf liedjes schreef. Ik was veel jonger ook. Het was gewoon echt heel lang geleden. Ik heb ook een niet zo fijne tijd gehad toen wij net daarmee aan de slag gingen. Toen had ik echt om alles een heel grote muur. Ik moest echt overal door bos en muren heen.
Eric: Alles was twijfel ja.
Marjan: Echt alles! Dat moest ook echt wel zachtjes aan het rollen gebracht worden. Dat is uiteindelijk wel goed gelukt.
Eric: De nummers van de ep waren de eerste wapenfeiten van die werkwijze. Dat was ook wel een mooie eerste test. Dat werkte dus. Alles wat daarna is gekomen, ging een stuk makkelijker. Wat losser. We zaten op een gegeven moment wat in tijdnood. Logistiek zitten we ook nog wat met uitdagingen. We wonen allebei aan de andere kant van Nederland namelijk. Ik ben wel vaak naar Marjan toegegaan, maar soms dan kan dat gewoon echt niet. Dan was het echt tekst, muziek en probeer wat. Dan ging ik daarnaar luisteren terwijl Marjan daar waarschijnlijk een hele hoop twijfel over had. Dan bleek het allemaal gewoon goed te zijn. Wat ik ook altijd mooi vind om te doen, is stunten met muziek en met je band. Stunten in de vorm van, als je een rare aanbieding krijgt om op te treden met je band. Dan is het kijken: is het rendabel? Doe het dan maar gewoon zoals je het wil doen. Dan laten we het gewoon werken. Dat hebben we met de zang eigenlijk ook gedaan. Toen we de studio ingingen om de zang op te nemen, was nog niet alles af. Je hebt maar een beperkt aantal dagen om zang op te nemen. We moesten elf nummers hebben en we hebben er uiteindelijk twaalf opgenomen. Vier waren nog niet af. Daar bedoel ik mee dat aan de zanglijnen nog nul was geschreven.
Marjan: Het ging best goed!
Eric: Eéntje hebben we vlak daarvoor nog kunnen fixen. Toen bleven er nog maar drie over die nog niet klaar waren. We hadden drie dagen zangopnames in E-sound met Thomas achter de knoppen. Toen hebben we daar met zijn drieën gezeten. Eerst hebben we de normale opnames gedaan van de nummers waar we wel zanglijnen van hadden. Voor het laatste nummer van de dag gingen we rustig zitten. Het nummer doorluisteren met de tekst erbij. Daarna gingen we ter plekke sleutelen.
Marjan: Soms moest ik ook superhard lachen omdat iets supervet klonk!
Eric: Het ging allemaal heel spontaan. Er kwamen ook vaak dingen uit die Marjan nog nooit eerder had gedaan. Dat is eigenlijk een stukje bonus van de werkwijze. Dat hadden we echt niet voorzien.
Marjan: Nee dat klopt. Toen ging mijn muzikale hart ook wel sneller kloppen hoor. Misschien kan ik toch nog wel wat!
Eric: Stiekem kan Marjan heel veel hoor. Marjan heeft gewoon iemand nodig die haar de bevestiging geeft als ze twijfelt.
Marjan: Ik heb een grote mond, maar ondertussen.
Eric: Negentig procent van de zanglijnen heeft ze zelf geschreven!
Nou Marjan, dan ben je toch hartstikke goed bezig!
Eric: Ja daarom!
Marjan: Ik ben er ook wel heel erg blij mee.
Eric: Het is ook heel verassend geworden. De zang is, zeker voor mensen die Marjan alleen maar kennen van Autumn, anders. Ik herken gelijk of Marjan iets van Autumn zingt. Ik ben afgelopen jaar natuurlijk op FemME geweest. Toen speelde zij daar met Autumn hun eerste show in tijden. Ik heb met Jim staan kijken en het eerste wat ik zei toen Autumn begon met spelen, was: “Dit is Autumn gewoon”. Je kan het gelijk horen aan de zanglijnen, muzikaal. Het is Autumn!
Marjan: Het is heel anders ja. De werkwijze is ook zo verschillend. Daardoor komen er ook twee verschillende producten uit. Dat vind ik juist heel tof. Als het echt hetzelfde zou klinken, dan zou ik ook niet blijven.
Dat lijkt mij echt dodelijk saai dan. Dan heb je twee bands waarin je precies hetzelfde doet.
Marjan: Ja precies!
Eric: Dat wil je inderdaad niet. Dan kan je het net zo goed bij één band houden toch? Het andere punt daarvan is wel, en dat is wel een beetje negatief, dat als je een plaat uitbrengt en je stuurt hem uit voor recensies en daar staan twee bandnamen die daar constant bovenuit steken en dat zijn Stream of Passion en Autumn, dan heb je gelijk de reacties van mensen: oh, de zangeres van Autumn. Wat je dan krijgt als ze de plaat opzetten, is dat ze dan al gelijk vanaf het eerste moment een bepaald soort zanglijnen verwachten. Die stem.
Marjan: Dat kan juist ook weer leuk zijn. Dat mensen dan toch verrast worden.
Eric: Het hangt er dan een beetje vanaf of de recensent een beetje doorluistert of niet.
Dat kun je als artiest wel goed merken ja. Dat geloof ik gelijk. Hebben ze de bio gelezen en daar wat uitgehaald of hebben ze daadwerkelijk naar het album geluisterd? Dat idee.
Eric: Als je het album beluistert, hoor je gelijk dat de zang niet is zoals bij Autumn. Het is alleen dezelfde zangeres.
Ik vind het veel veelzijdiger klinken. Ook wat meer rauwere randjes die erin zitten. Veel dingen die ik nog niet eerder heb gehoord van Marjan inderdaad. Dat vind ik echt goed werken.
Marjan: Dank je wel voor je compliment.
Eric: Nu is het natuurlijk wel zo dat er op Hinterlands nummers staan die heel lomp en zwaar zijn en heel veel distortion op gitaar hebben. Dat gaat net iets verder dan je op sommige momenten bij Autumn hoort.
Marjan: Het is ook heel andere muziek.
Eric: Bij Forever Locked Within bijvoorbeeld hoor je niks meer dan één gitaar en zang. Dat heb je bij Autumn ook wel. Alleen is de benadering bij Autumn heel atmosferisch. Terwijl wij het bij dat nummer juist heel minimalistisch en kaal aangepakt hebben. Begrijp je wat ik bedoel?
Het is meer klein gehouden. Intiem en subtiel.
Marjan: Dat hebben we met Autumn ook wel hoor. Het is ook wel appels met peren vergelijken, ook al zit ik in beide bands. Ik vind het ook best wel lastig.
Eric: Bij The Saturnine kreeg ik ook al commentaar dat het zo leeg is. Tja, dat is nu eenmaal het nummer. Dat is leeg. Daar hoor je bepaalde dingen niet. Soms krijg ik dan terug: “Daar kan je veel meer mee”. Dan denk ik: ja, maar ik wil dat helemaal niet en dat is de bedoeling ook niet. In de originele versie gebeurt helemaal niets in dat nummer. Het is één gitaar en zang. Er zit ook geen cello in. Het is heel erg naakt. Live ook. Het is een verschrikkelijk nummer om te spelen.
We hebben op de volgende vraag al deels een antwoord gehad eerder in het interview. Hoe werkt een schrijfproces bij jullie? De hoofdlijnen worden door jou geschreven Eric en de rest vult aan. Heb je hier nog aanvullingen op?
Eric: Ik heb hier nog wel een kleine aanvulling op ja. Het is nu eigenlijk de omgekeerde versie. Bij Stream Of Passion kreeg ik ook nummers aangeleverd en die vulde ik aan, maar schreef zelf niets. Bij Vetrar Draugurinn schrijf ik de basis en iedereen vult deze op hun eigen manier aan. Daardoor wordt het toch iets collectiefs. Op dit moment gaat deze manier gewoon goed. Iedereen kan zijn ei kwijt. Ik ben verre van een bandnazi.
Zover deel drie van het interview. Morgen verschijnt deel vier om 13u.
Speciale dank aan Jeffrey Klumper voor het dubbel checken van het interview