Vetrar Draugurinn – The Night Sky

Twee jaar na hun debuut album Hinterlands zal Vetrar Draugurinn hun nieuwe album de wereld in sturen. The Night Sky zal op 1 oktober 2021 via hun eigen label Dark Skies Coming gereleased worden. Het album zal 8 epische en sombere tracks bevatten die samen een speelduur van 55 minuten zullen in beslag nemen. Ik was al onder de indruk van de Hinterlands en ben dan ook benieuwd wat Vetrar Draugurinn deze keer uit hun hoge hoed gaan toveren. Ik heb iets met reviews schrijven van doom metal en mooi weer. Dat was met Hinterlands al zo en nu flik ik het weer met The Night Sky. Ook vandaag een prachtige nazomer dag. Mooi strak blauwe lucht en een prima zonnetje. Weer wat totaal niet past bij de sfeer van het album. Maar hey! Het is wat het is, dus focus en luisteren. Op naar een degelijke luistersessie en een review.
Het album gaat van start met The Observer. Deze track voelt gelijk vanaf de start zwaar, donker en loom aan. Gaaf om wat verlichting te hebben door de zang van Marjan. Ondanks dat de materie die aangekaart wordt toch zwaar is, zijn de refreinen dan weer echte oorwormen. Heerlijk! Verder met de titeltrack The Night Sky. Een track die slomer van start gaat dan zijn voorganger, maar al snel toch flink dreun werk er in gooit. Ronkende gitaren, zware baslijnen en subtiele drums. Lyrics die de strijd van mogelijke depressies, of zoals Eric Hazebroek ooit vertelde in een interview: “melancholische fases want dat klinkt positiever”, goed te voelen zijn. Het continue trekken en duwen van positieve en negatieve gedachten. Het zit er allemaal in. Het is gaaf om te horen hoe deze track ontwikkelt van een kabbelend beekje tot een woest, kolkende oceaan. Op 1 juli verscheen nog de lyric video van deze track.

Verder met Lansdown Hill. Met zijn bijna vijf minuten is dit de kortste track op het album. Een track die mij gelijk bij aanvang doet denken aan The Eternal. Een Australische band waar Vetrar Draugurinn ooit het podium mee heeft gedeeld in o.a. België. Hoe gaaf is het dan om te horen dat zanger Mark Kelson (zanger en gitarist van The Eternal) ook te horen is in deze track. De stemmen van Mark en Marjan combineren perfect samen. Het duistere van Mark zijn stem met de heldere lichte stem van Marjan, heerlijk! Het is een track met een hoger rock gehalte dan de rest aan de tracks op het album. Maar de doom en zwaarmoedige feel worden zeker niet vergeten. Missa like! We pakken het weer wat rustiger aan met The Fear Of Letting Go. Deze gaat atmosferisch van start. Ik sluit mijn ogen en laat mij meevoeren op de golven van muziek. Je zou deze bijna kunnen gebruiken om te gaan mediteren. Tegen het eind van de track wordt de feel nog wat zwaarder. In een rap tempo bouwt het nummer op en volgt er een muur aan geluid. Ik krijg een venijnig vuile blik op mijn gezicht. Dat gaat helemaal vanzelf en kan het niet tegen houden. Er verschijnt meters hoge kippenvel over mijn hele lichaam. Zelfs in de kleinste spleetjes waar ik niet van wist dat ik ze had voel ik de kippenvel. Dan opeens is de track voorbij en merk ik dat ik helemaal geen zang heb gehoord. Wow! Zo minimaal als de track van start gaat, zo plots en minimaal eindigt hij ook. The Lonely gaat bijna naadloos over van zijn voorganger. Al snel krijgen we de complexiteit van deze track om onze oren gevlamd. Er gebeurd zoveel in deze track en er zijn zoveel laagjes te ontdekken in deze track. Ik sluit mijn ogen en probeer ze allemaal te ontdekken. Our lady Of Perpetual Emptiness is de volgende track die ik op het album vind. Wederom kippenvel vanaf de eerste akkoorden die aangeslagen worden. Een diepe droefenis overvalt mij bij het horen van Marjans zang. Deze pakt mij bij de strot en is ook niet van plan om los te laten. De opbouw van deze track is ook perfect. Niemand overstemd elkaar en er wordt geen muur van geluid op mij afgevuurd. De sound is wel vol maar niet overdreven. Heerlijk! We gaan verder met de één na laatste track alweer. As I Drift On An Ocean Towards A Distant Shore. Een hele boterham vol. Een track die inslaat als een bom bij mij. Je zou de start van de track kunnen vertalen dat alle alarm bellen af gaan. Je zit in een onderzeeër en het is foute boel. Je hoort bijna de alarm biepen af gaan. Gooi daar nog de moddervette feel en sound over. De lyrics zijn confronterend. Ze gaan over hoe het zou kunnen voelen als je dood gaat. Prachtig hoe rustig en ingetogen werk afwisselt met de bombastische en krachtige refreinen. Als klapper en afsluiter van het album vinden we Reynisfjara. We horen de branding van de zee bij aanvang van deze track. We weten dat Erik een enorme voorliefde heeft voor Ijsland. Het is duidelijk in deze track dat hij dit land enorm mist. Je kan het misschien wel zien als een eerbeton aan dit prachtige strand. Ik kon het niet laten om foto’s op te zoeken van dit strand. Terwijl ik de foto’s bekijk galmt deze track door mijn hoofdtelefoon. Een gave beleving. Sprakeloos laat dit album mij achter. Ik zoek naar de woorden die dit album eer aan doen. Dat zijn er zoveel. Dus probeer ik het kort samen te vatten.
Het album om kort te gaan:
Het moge duidelijk zijn dat de pandemie Vetrar Draugurinn geen windeieren heeft gelegd. Deze acht tracks die ons gepresenteerd worden staan allen op hun eigen manier bol van doom, melancholie en lyrics die er geen doekjes om winden. Het is gaaf om tussen de zwaarmoedige, donkere tracks de zang van Marjan te horen. Deze geeft met vlagen wat verlichting. Het is een album die je aan het denken zet. Die stof geeft die tot gesprekken kunnen leiden over onderwerpen waar we anders misschien niet over zouden praten. Over het muzikale talent van de rest van de band valt niet te twisten. Het is tof om te horen hoe ieder bandlid ruimte krijgt om te shinen zonder overstemd te worden door de rest. Alle instrumenten smelten mooi samen. De tracks zijn goed doordacht. Het is goed te horen dat er heel wat tijd in is gaan zitten om het album compleet te maken en tot in de puntjes af te werken. Het is een album die perfect tot zijn recht komt op een herfstige dag. Terwijl er buiten een storm waait kruip je lekker met een kopje thee op de bank. Laat het album op je inwerken en denk na. Het is een album die mij vastklampt en niet meer los laat. Ik ben verslaafd. Voor de liefhebbers van Paradise Lost, Swallow the Sun, Ghost Brigade, The Gathering, Katatonia, Fields of the Nephilim, The 3rd & the Mortal is dit een album wat zeker gewaardeerd zal gaan worden. Voor mij een dikke aanrader en must have!
Line Up:
Marjan Welman – vocals
Eric Hazebroek – guitar, mellotron
Thomas Cochrane – guitar
Arjan Heijden – bass
Jim van de Kerkhof – drums, percussion
Tracklist:
The Observer
The Night Sky
Lansdown Hill
The Fear Of Letting Go
The Lonely
Our Lady Of Perpetual Emptiness
As I Drift On An Ocean Towards A Distant Shore
Reynisfjara