De EP start met het fraai uitgevoerde Dark Haze waarin Mattéo Gelsomino (Novelists) en Christoph Wiezcorek (Annisokay) hun ding mogen doen. De combi werkt erg goed en door de afwisseling in het nummer is het tevens erg pakkend. Naar het einde toe zorgt een sereen gitaargeluid nog voor een mooi contrast.
In Condolence zorgen de zinsnede “Christmas last year” en de stem van Martin Seifert (Keep It For Tormorrow) ervoor dat het nummer start als een poppy (kerst) nummer. Mede door de ‘bakvisgevoelige’ clean vocals van Martin blijft dit even hangen. Het hemelse geluid krijgt echter bijval van een ruig hels karakter en dan gaat het wel even los. Ook Condolence verenigt twee ‘werelden’ in een opzwepend nummer. Het blijkt wel een vrij rustig nummer te zijn wanneer we overschakelen naar het nummer Therapy met de bijdrasge van Ricky Armellino (This Is The Apocalypse). Het is heftig, opzwepend en is tot op het bot Metalcore met hoofdletters. Wat mij vooral aanspreekt zijn de opzwepende ritmes, de snelheid, energie, het gitaargeluid dat erdoor speelt en zich vermengt met de ritmesectie en het gevoel voor een goede groove.
Met Vision sluit de EP af. Anid Phoenix en Iain Duncan (Desasterkids) zorgen hier voor de vocale input. Dit resulteert wederom in aansprekende refreinen die afgewisseld worden door tussenstukken gevuld met zware zangstukken. De beide heren gaan diep. Grunt, grunter, gruntest.
Hybrid Identity is een geslaagd uniek project van het duo Max en Florian. Ze hebben een consistent product afgeleverd waarin identiteit centraal staat, maar waar ze de kracht van de gastzangers mede hebben weten te vangen in vier uitstekende nummers. Van mij mogen ze dit kunstje nog wel een keer opvoeren; voor de metalcorefan is het aan te raden om zeker even naar Hybrid Identity te luisteren.
