Een album dat vijf jaar wacht op zijn officiële release, dat hebben we nog niet vaak gehad. Goodnight Honeybun van Vincent Starwaver zou door de band in eigen beheer uitgebracht worden in april 2020, maar daar stak corona een stokje voor. De minutieus geplande tournee kon zo de vuilbak in. Afgelopen zaterdag werd dat goedgemaakt met een releaseconcert in de statige theaterzaal Minard in Gent. Vincent Starwaver plakte daar meteen vervolgalbum Godspeed aan Goodnight Honeybun. Twee releases voor één releaseconcert, da’s een koopje.
De Minard was volledig uitverkocht. Op papier zijn er in rockstad Gent misschien meer voor de hand liggende concertzalen voor een albumrelease. Op wandelafstand is er de Vooruit, het nieuwe Wintercircus, de Charlatan, Trefpunt, … De keuze voor de Minard met zijn klapstoeltjes met rode pluche werkte wonderwel. Frontman Bart was op het podium de enige die tegen het elitaire van de theaterzaal in het verzet ging door het publiek op te roepen te gaan rechtstaan en te dansen. Dat ‘kleine’ verzet past ook helemaal bij de weerbarstige rock van de Gentse band, met veel weerhaakjes, omwegen en driedubbele laagjes.
Bart had geen bindteksten voorbereid. Hij was bij momenten zichtbaar overmand door de emoties. Het enthousiasme van het publiek, de ontlading dat dit releaseconcert eindelijk kan plaatsvinden, de last die daarmee van zijn schouders valt, … Hoe langer het voorspel, hoe intenser het (vul zelf maar in). Eén keer klinkt hij heel gevat. Als hij uitlegt hoe visionair hij was om Goodnight Honeybun uit te brengen op vinyl met een openklapbare gatefold-hoes waarin nog plaats over is voor Godspeed als insert. “Je krijgt twee albums voor de prijs van twee”, is een grapje dat hij waarschijnlijk al vaak heeft moeten vertellen.
Bart’s strakke hemd en correct bijpassende stropdas vormden op het chique podium een mooi contrast met de gitaarsolo’s waarvoor hij op zijn knieën wild over het podium gleed. In de rustigste nummers klinkt Vincent Starwaver als Nomden en Eels, in de ruigste rockt deze band als Sonic Youth en The Stooges, in de donkerste worden demonen opgeroepen zoals Nick Cave en Colin van Amenra dat kunnen.
De band van het releaseconcert was niet volledig de band waarmee Bart zoveel jaren geleden het Goodnight Honeybun-verhaal begon. Alan Gevaert (dEUS, Chris Whitley) op bas, Steve Slingeneyer (Soulwax) op drums en Serge Hertoge (Bliek, Sundahl) op gitaar. Op Godspeed is ook het strijkkwartet Echo Collective te horen, maar die waren er niet bij in Gent. Pascal Paulus (Melanie De Biasio) speelde op het tweede album de keyboardpartijen in, maar live wordt die vervangen door Naomi Sijmons (Reena Riot) op keys en gitaar.
Het concert in de Minard was een mix van beide albums, met zes nummers (van de zeven) van Goodnight Honeybun, alle zeven van Godspeed en één nog onuitgebracht nummer. Het eerste album sluit nog ongeveer aan op de artrock van Bart’s vorige band, terwijl op het tweede album de emoties in verhouding hoger oplaaien. Miss klonk in Gent als een zuiverend vuur van opgekropte woede. Heartless begint donker en eindigt met wat opklaringen. Op Go Around ontbindt de band een eerste keer zijn duivels. Met die van Naomi erbij worden dan drie elektrische gitaren bespeeld op het podium en vervelt het theaterachtige van de Minard-setting al snel naar smerige rock-scènes die je eerder in de Kinky Star zou verwachten. De mensen in de parterre staan recht uit de stoeltjes en joelen dat het een lieve lust is, wat de muzikanten ertoe aanzet nog meer noise uithun instrumenten te toveren. Een tweede eruptie van knetterende gitaren volgt als You You You aan de beurt is. Het geluid uit de boxen fluit en kraakt dat het een lieve lust is. In de bisronde is het Jesus Alone van Nick Cave waarin Bart transformeert tot een onheilsprofeet die enkel in het Oude Testament zijn gelijke vindt. Net zo goed was er in Gent edgy croonerpop in zijn puurste vorm te horen, zoals op When Did The Sun Go Down, Lay Your Head On Me of Gimme A Reason.
Bart heeft behalve tonnen muzikaal talent ook nog het talent om al het negatieve dat hem de voorbije jaren is overkomen om te buiten in iets positiefs. Met de albums Goodnight Honeybun en Godspeed sluit hij een persoonlijke rouwperiode af. Nu wil hij met dezelfde band songs gaan schrijven over ‘iets anders’. Hij heeft al veel moeten ‘los laten’ en dat hij straks ook dat gegeven los kan laten, getuigt van pure klasse.
De afgelaste Vincent Starwaver-tournee van 2020 wordt dit jaar voor een stuk gereconstrueerd in Vlaanderen. Of er in de agenda nog plaats is voor Nederland, valt nog te bezien.