Dat gevoel krijg ik ook bij de eerste nummers van de cd American Circus. Het geluid is goed, de nummers klinken lekker en het geluid van zanger Matteo Brozzi is rauw. Maar de band onderscheidt zich nog niet voor me. Duidelijk wordt wel, vooral in het titelnummer, dat de muziek elementen uit de metal verwerkt in de muziek. Na de ballad She Feels Alive wordt het toch interessant. Het nummer Superstition van Stevie Wonder heb ik eerder gehoord van bijvoorbeeld Stevie Ray Vaughan, maar Violet Gibson weet een goede draai aan het nummer te geven, waardoor het origineel een duidelijke (rock)meerwaarde krijgt. Het lijkt een keerpunt op de cd. Een katalysator. Nummers als In My Head, I Wish I Could en Parasite lijken net dat beetje meer te hebben. Meer tempo, meer variatie en meer kracht. Daarnaast vinden we op de cd, naast She Feels Alive nog een balladachtig nummer: From The Moon To Your Feet. Hoogtepunt voor mij op de cd is het nummer Forget About The Rain. Het nummer kent een duidelijk evenwicht tussen hard en zacht, kent een prettige melodielijn en brengt iets teweeg in het hoofd van mij.
Over het algemeen is American Circus van Violet Gibson niet slecht, maar of de band inderdaad met deze cd boven het maaiveld uit zal stijgen, is de grote vraag. 2013 zal het ons moeten leren.