De Belgische band Vive la Fête is al meer dan 25 jaar een vaste waarde in Europa, met zijn mix van electroclash met de ietwat naïeve en tegelijk licht erotische lyrics in het Frans. De fasedat ze met hun singles vlot de nationale radiostations haalden is dan misschien voorbij, het publiek is hen nog lang niet vergeten. En niet enkel in eigen land worden ze nog aan de borst gedrukt. Hun recente tournee bracht hen onder meer naar Nederland (Apeldoorn en Groningen), Duitsland en Frankrijk en in hun zomeragenda staan nog onder meer het Wave Gotik Treffen in Leipzig en Kadepop in Den Haag. Wij gingen in de Franse stad Lille om een flinke dosis Feest-energie op te doen.
De Aeronef in Lille is natuurlijk ook een klein beetje Vlaams grondgebied. Voor heel wat Vlamingen is dit dankzij de E17-snelweg niet eens zo ver rijden. Er werd dus wel wat Nederlands gesproken in de zaal, hoewel het grootste deel toch uit Frankrijk leek te komen.
De programmatoren van de Aeronef hadden zelf het voorprogramma voor Vive la Fête gekozen en dat was het nog niet zo bekende Baby’s Berserk uit Amsterdam. Deze electroclashband draait voor een aanzienlijk deel rond frontvrouw Lieselot. Zij zingt en speelt af en toe bas en synths. Live wordt de band vervolledigd met Mano (synth/gitaar) en Eva (synth/backings). De bands kenden elkaar nog niet voor deze show, maar er zijn wel meer overeenkomsten dan de energieke electroclash die beide bands brengen. Beide bands putten bijvoorbeeld deels uit de postpunk en hebben iets met mode. Vive la Fête werd bejubeld door mode-icoon Karl Lagerfeld en heeft altijd bijzonder veel aandacht besteed aan hun looks op het podium en in het artwork van de releases. Ook de dames van Baby’s Berserk maken een statement met hun podium-outfit en hebben onder meer een coole handtas als merch.
De muziek van Baby’s Berserk wordt al eens omschreven als de discoversie van postpunk. Dan toch de 90’s Eurodisco-versie, denk ik dan. De beats pompen hard en enthousiast en de vibe is die van vrolijk en uitermate dansbaar. Lieselot is op het podium misschien niet de uitgesproken wulpse tijger die Els van Vive la Fête is, maar haar signature dancemove wordt steevast op applaus onthaald. Het Franse publiek vindt het allemaal bijzonder leuk en op de voorste rijen wordt al na een paar nummers meegedanst. Een paar zaken heeft Lieselot misschien niet goed ingeschat. In Frankrijk spelen en je in het Engels moeten verontschuldigen dat je kennis van het Frans niet verder gaat dan ‘bonsoir’, dat is wat mager. En als ze tegen het einde van de set van het podium het publiek in wil, blijkt de afsluiting van de fotopit een onhaalbare hindernis om elegant te nemen, met haar hoge hakken en korte jurkje. Maar de Fransen waarderen het gebaar.
Muzikaal putte Baby’s Berserk in de Aeronef vooral uit hun vorig jaar verschenen debuutalbum, met prima versies van Eat Your Dollar, Rum ’n’ Kola, Accessoires en setafsluiter Dancing With The Fish. Dat laatste klonk in de Aeronef echt als een anthem en zette de zaal in lichterlaaie. Wie zich ook maar half overgeeft aan Baby’s Berserk, die is voor goed verloren.
Een leuke, verrassende support die de zaal op temperatuur bracht, dat hadden de programmatoren van de Aeronef dus al goed ingeschat. Maar het enthousiasme van het Franse publiek kon nog enkele niveaus hoger. Als Vive la Fête op het podium stapt en Nuit Blanche inzet, gaat er een golf van enthousiasme, liefde en herkenning door het publiek. De fans zetten het spontaan op een dansen en de handen gaan meteen in de lucht. Vive la Fête heeft gekozen om te starten met een spervuur van hun hitsingles, met ook nog Tokyo, Schwarzkopf, Hot Shot (met een scheut Shoot Your Sho” van Divine erin) en Liberté. Daarna volgen een reeks nummers die geen single geweest zijn, maar tegen dan zit het publiek al lang in de greep van deze Gentse band. De hele zaal danst en zingt elk woord mee.
Live is Vive la Fête een goed geoliede machine, met een fragiel evenwicht tussen elektro en rock. Iedereen is nodig voor het geheel en iedereen krijgt zijn moment de gloire, maar het is toch vooral zangeres Els die de spots en de blikken op zich gericht krijgt. Haar bindteksten zijn al net zo naïef en spontaan als sommige van de lyrics en de Fransen houden van dat licht exotische Vlaamse accentje in haar Frans. Ze danst sensueel en ongeremd, haar heel brede glimlach werkt aanstekelijk en je ziet aan alles dat ze gewoon heel veel van het podium houdt. De liefde tussen haar en gitarist (en partner) Danny (ex-dEUS) spat er ook nog steeds van af. Best opmerkelijk. Hoeveel dergelijke band-koppels houden het meer dan 25 jaar met elkaar vol? Bij Danny en Els zie je op het podium dat hun wederzijdse liefde niet gespeeld is (of anders verdienen ze beiden een Oscar voor hun acteerprestatie).
Vive la Fête werkt in de Aeronef netjes naar een stomende en kolkende finale, met een lange versie van Touche Pas, AC, Everybody Hates Me en Jaloux. Live krijgen die allemaal een iets ruwere en lang uitgesponnen versie. Na het afsluiten van de reguliere set schreeuwt de hele zaal om een bisronde en die krijgen ze, te beginnen met een doorleefde en extended versie van Maquillage en een hartstochtelijk Noir Désir. De keuze voor Popcorn als enige echte cover in de set/bisronde is opmerkelijk. Ze hebben die song uit 1969 helemaal naar hun hand gezet, maar Vive la Fête heeft zoveel goede covers gemaakt, die misschien nog meer verdienden om in deze Greatest Hits-setlist te staan. We denken zo uit het hoofd aan hun versie van Horror Movies van de Bollock Brothers, Devenir Gris (hun vertaling van Fade To Grey van Visage), Vivre Sur Video (Living on Video) van Trans-X, Child in Time van Deep Purple, … de lijst is lang. Maar kijk, onze gebeden werden verhoord. Als tweede bisronde kreeg Lille een lange versie van het nummer 2005 die uitmondde in een halve cover van Psycho Killer van Talking Heads.
Vive la Fête verwent de fans reeds sinds 1997 met dansbare, hitsige en vrolijke elektrorock. Laat deze band nooit met pensioen gaan. Een wereld zonder Vive la Fête (en troonopvolgers Baby’s Berserk) zou maar grijs en saai zijn.