Vanaf de eerste tonen van Blame Yourself overgiet de band de luisteraar bijna een uur lang met goed doordachte nummers. De viermans formatie staat garant voor stevige rocknummers, maar weet daar genoeg variatie in aan te brengen om interessant te blijven. Massive Slayer is doorspekt met lekkere basloopjes, stevige zang en rustige koortjes. Burn Inside begint met een electro-pop intro, over verrassingen gesproken. Het is de eerste single van het album, en is van een ander kaliber dan de voorgaande nummers. De opbouw is rustig en langzaam, en naarmate het nummer verder gaat, worden zowel volume als tempo licht opgevoerd, om daarna weer terug te zakken.
Een daverende intro met een ritme dat zo van Rammstein geleend kon zijn, is het startschot voor Lies, een lekker stevig rocknummer. Het groeibriljantje van het album is zonder meer het mooie Still Here, een rustige ballad met ingetogen zang en een aanstekelijk refrein. Dit is een nummer dat nog lang blijft hangen. Dew is ook een rustig nummer, waarna Slave de boel weer volop in gang zet. Veertien nummers lang weet de band te boeien, en als bonus is er dan uiteindelijk nog een piano versie toegevoegd van het nummer Still Here. Het bewijst wel dat de band het niet alleen van het harde werk hoeft te hebben, dit nummer misstaat zeker niet in de lijst met nummers.
In september toert de band door Duitsland, waarbij het concert in Oberhausen toch het dichtst bij de Nederlandse grens ligt. En het zal ongetwijfeld geen straf zijn om de band live aan het werk te zien.