De vorig jaar als digitale EP verschenen Exist Within Light, is nu eindelijk in fysieke vorm uit. Dan moet je echter wel de nieuwste langspeler Transitions in de deluxe versie aanschaffen via de webshop van Majestic Mountain. Dan heb je namelijk het nieuwste album en de EP als bonus.
Goed, het nieuwe album Transitions dus. In meerdere opzichten een zeer passende titel. Naast de daadwerkelijke transitie van enig overgebleven origineel bandlid Simon naar Simona, is ook de muziek van de band (alweer) door een behoorlijke ontwikkeling gegaan. En dan heb ik zelf de eerste twee albums (nog) niet eens in huis. Wat voor mij begon met dwarse, technische stoner/doom op het album Grasping Time, ging een meer prog-stoner kant (en zelfs ietwat symfo met keyboard) op met Odyssey, en vervolgde met een soort van muzikale zoektocht op een donkerder pad met de EP Exist Within The Light.
Deze zoektocht vervolgt zijn weg op Transitions. Direct bij de behoorlijk technische opener Deadname valt op dat de mix uitermate kundig alle capriolen heel mooi in evenwicht heeft weten te houden. Tussen alle dwarse overgangetjes en breaks is iedere fill van de drums en de kundige basloopjes tot in detail te horen (althans, zo lijkt het). Vooral drummer Sven Lindsten lijkt er groot plezier in te hebben om echt uit te pakken, en dit kun je ook echt zien als je de live studio clip van ze bekijkt. De gitaarbijdragen zijn bij alle nummers gewoon van de buitenklasse, en daar kun je als luisteraar ook daadwerkelijk optimaal van genieten; een hele prestatie van de mensen achter de knoppen. Deze plaat is door de muziek zelf, maar ook door de mix, waarschijnlijk voor heel veel liefhebbers van zowel pure prog, als het heftigere stoner en doom werk, heel erg genietbaar.
Misschien voelt Simona met de back-up van tweede gitarist Hedvig zoveel extra mogelijkheden en inspiratie, of heeft het al zeer ruim aanwezige talent opeens nog een boost gekregen (of beide), maar de hier geleverde prestaties zijn wel van zeer bewonderenswaardig en soms regelrecht kippenvel niveau. Een mooi voorbeeld hiervan is het indrukwekkende spel in Phantom Carriage. Voor zover ik kon ontwaren uit de eerder genoemde studio live clip, kan deze tweede gitarist Hedvig vooral in de heftiger stukken ook heel aardig solerend uit de voeten. Het tweetal vult (en voelt) elkaar schijnbaar heel mooi aan. Het imponerende slotstuk en titelnummer Transitions moet ik ook even benoemen; in dit nummer worden heel veel invloeden, stijlen en gemoedstoestanden in een muzikaal moeras samengebracht, waar je als luisteraar helemaal in kan verzuipen.
Soms mis ik toch nog wel die tweede aanvullende stem van voormalig bassist Jonte; die precies passende afwisseling, zowel harmonieus als heftig grommend. Opvolger Oscar is qua baswerk zeker capabel en ook zijn brombeer vocalen zijn effectief, maar minder gevarieerd en soms iets minder echt aanvullend; maar dat kan natuurlijk ook een kwestie van (persoonlijk) gevoel, smaak of gewenning zijn. Aan de andere kant is de stem van Simona wel naar heel kenmerkend ontwikkeld, en bijna voelbaar qua overtuigende bevlogenheid. Het hoeft niet altijd mooi te zijn volgens algemeen geldende regels om wel echt binnen te komen. De band heeft in ieder geval weer een bijzondere en zeer indrukwekkende plaat afgeleverd.