Als je een band een tijdje niet echt volgt, kan er van alles veranderd zijn opeens; zo ook bij Vokonis. Dit is ook te horen aan de nieuwste EP. De sympathieke prog-stoner metal band uit Zweden heeft nogal wat meegemaakt; bassist Jonte is (vanwege gezondheidsredenen) niet langer de bassist en zeer verdienstelijk tweede stem, en enig overgebleven origineel bandlid gitarist/zanger Simon doorgaat een transitie naar Simona. Jonte is vervangen door Oscar Johannesson en ook is er geen sprake meer van een powertrio, maar is de band uitgebreid met tweede gitaar in de persoon van Hedvig Modig.
Sinds mijn kennismaking met de Grasping Time plaat, ben ik groot liefhebber van de band. De combinatie van de rauwe stoner component en de vakkundige technische en harmonieuze invulling van prog kan erg interessant zijn, mits dit heel goed en smaakvol uitgevoerd wordt; iets wat deze band duidelijk kan. Bij voorganger Odyssey had het keyboard zijn intrede gedaan en is de prog component wellicht nog prominenter (en iets compacter) geworden. De zeer flexibel inzetbare vocale kwaliteiten van bassist Jonte, van harmonieus clean, via standje gruizig, naar regelrechte brulboei, was een grote meerwaarde, die ik nu toch wel mis. Het is mij dan ook niet helemaal duidelijk of het daadwerkelijk Simona ook is die de grommende vocalen in opener Houndstooth op zich neemt.
Op deze nieuwe EP “voel” ik een beetje een zoektocht; de vocale bijdragen zijn nu dus geheel voor rekening van Simona en kunnen eenzijdiger, bijna als bijzaak overkomen. Ook is het oog voor timing en (enigszins freaky) dynamiek in de muziek zelf, wisselend succesvol naar mijn smaak. Toch is de potentie nog steeds aanwezig om heel boeiende stukken neer te zetten, en gebeurt dat ook zeker bij vlagen. Alle muzikanten lijken technisch duidelijk op hun taak berekend, vooral de gitaarpartijen kunnen nog indrukwekkender overkomen dan voorheen. En dit is niet alleen in technische zin; zo is dat laatste wah-stuk van de solo in Revengeful een bezorger van kippenvel. Wel jammer dat het soleerwerk dat zo mooi wordt aangevangen in Exist Within Light, qua tijd genoeg gelegenheid heeft om zich helemaal te ontplooien, niet tot een soleer-hoogtepunt komt (kwestie van smaak natuurlijk). Deze gitaren hebben trouwens nu die tussen twee personen verdeeld zijn, wellicht ook live nog meer mogelijkheden. In eerste aanleg pakt niet alles meteen. Een paar extra draaibeurten kan helpen in het ontdekken en waarderen van deze drie tracks heb ik gemerkt; de nieuwsgierigheid is in ieder geval gewekt. Ik ben toch erg benieuwd waar ze als volgend volledig album mee op de proppen gaan komen.