Inmazes verscheen digitaal al in 2015, nadat er eerder al twee EP’s verschenen. Dat leverde hen al een plek op op ProgPower Europe in Baarlo. Mascot brengt Inmazes nu alsnog uit op cd en vinyl. En terecht, want of het nu je smaak is of niet, deze Denen slagen erin djent, progrock en electropop samen te brengen. Geen wonder dat namen als Opeth, Steven Wilson en Devin Towsnend steeds weer opduiken in recensies en interviews.
Opvallend zijn de cleane, gedragen zanglijnen van Asger Mygind. Ze geven een poppy en soms dromerig tintje aan de hakkende, gemute riffs. Dat is al te horen in opener “The Same War”. Haal de heftige riffs weg en je zou zomaar iets over kunnen houden dat vooral op Depeche Mode lijkt. Mygind blijkt ook steviger te kunnen uithalen, zoals te horen is in “Starburn”. In “Owls” hoor je de typische hakkende gitaren en metalige bass uit de djent, maar halverwege zit er een proggy intermezzo met een pianoriedel. Dat is toch iets heel anders dan het ‘even ademhalen alvorens verder te hakken’ dat je in de heftiger metalsoorten nog wel eens hoort. Ook hier is het Myginds zang die voor een bijzondere sfeer zorgt.
Erg fraai is de door programming gedomineerde ballad “Emily”. Na een rijtje steviger songs wordt vervolgens afgesloten met het ruim zeven minuten durende titelnummer, dat misschien wel de meest proggy track van het hele stel is. Bombastische gitaarmuren, tinkelende toetsen en poppy zanglijnen, het zit er allemaal in.
Als ik heel eerlijk ben, moet ik zeggen dat ik Inmazes waarschijnlijk niet zo vaak zal draaien. Dat ligt echter meer aan mijn smaak dan aan de kwaliteit van het gebodene, want dat is dik in orde. Inderdaad, Vola is typisch iets voor wie Opeth, Steven Wilson en Devin Townsend naast elkaar in de kast heeft staan.
Vola website