Met een geweldige opbouw in de set weet het hoofdprogramma de zaal te laten ontploffen. Een steeds intensere bewegende massa is het gevolg. Het gedurfde begin liet al horen dat de Denen van VOLA hun muziek serieus nemen. Erg melodieus en enigszins ingehouden beginnen met nummers als 24 Light-Years, Alien Shivers en Napalm getuigt van lef. Zelfs het harde Stray The Skies houdt de melodie fier overeind. Mede met dank aan de toegankelijke refreinen. Rustiger dan het mooie Ruby Pool en het semi-akoestisch gespeelde Enter wordt het vanavond niet. De rap ontmoet metal van These Black Claws zorgt voor hete momenten voor het podium. Op het einde houdt de band de melodie vast maar komt er nog meer explosieve kracht bij. Het hard-zacht van nummers als Head Mounted Sideways, Smartfriend, Straight Lines en de twee toegiften (Whaler en Inside Your Fur) zorgen voor een swingende moshpit en hoofden die fanatiek headbangen. Niet dat daarvoor geen hardere nummers voorbij komen (zoals Your Mind Is A Helpless Dreamer), maar de volgorde op het einde van de set zorgt ervoor dat niemand meer stil kan blijven staan. Een uitverkochte kleine zaal in 013 gaat vanavond in ieder geval helemaal los. Terecht, want muzikaal staat het als een huis. Asger Mygind is vanavond prima bij stem. Zijn gitaarwerk is net zo indrukwekkend als het lekker zwaar aangezette baswerk van Nicolai Morgensen. De keyboards van Martin Werner zorgen voor een uitstekende aanvulling op het imposante geluid. Adam Janzi drumt daar fanatiek doorheen. Het staat als een huis. Gelukkig maar, want anders was het dak er vanavond compleet vanaf gegaan.
Ook de progressieve metal van Australiërs Voyager gaat erin als zoete koek. De band is duidelijk goed op elkaar ingespeeld. Het gitaartandem Simone Dow en Scott Kay zorgen voor dwingende gitaarriffs en fijne solo’s. Drummer Ashley Doodkorte hakt er lustig en uiterst effectief op los. Het geeft de zang van Daniel Estrin en bassist Alex Canion alle ruimte. Opvallend is dat de meest indrukwekkende schreeuw van de laatste afkomstig is. Voyager heeft overeenkomsten in de muziek met het hoofdprogramma als het gaat om melodie en de kwaliteit van muziekmaken. Nummers als Colours, Breaking Down en Submarine doen het goed. Het is inventieve rockmuziek. Gebracht met kwaliteit en een brede lach op het gezicht. Misschien wel het best vertegenwoordigt door het jaren tachtig keyboard geluid op Brightstar en het swingende Dreamer.
Opener van de avond Four Stroke Baron brengt het er vanavond iets minder goed vanaf. Dat lijkt vooral te liggen aan de afstelling in het geluid. Muzikaal gezien lijkt het namelijk dik in orde. De muziek heeft echter niet de melodieuze kracht van de twee bands die later op het podium staan. Verder niks mis met deze band, maar met het geweld dat deze avond volgt met VOLA en Voyager moet je wel van heel goede huize komen om nog op te vallen.