Dat Vermeulen besloot om bij zijn band te blijven en niet voor eigen glorie te gaan zegt veel over hem maar ook over de muzikanten in Voltage waarin hij een groot vertrouwen heeft. Met Gitarist Gijs Heijnen vormt Vermeulen al jaren een uitstekend gitaarduo. Twee totaal verschillende gitaristen die elkaar perfect weten aan te vullen. Heijnen is een technische gitarist terwijl Vermeulen meer met gevoel speelt. Het blijkt een ideale combinatie. Maar het gaat bij Voltage vooral om het totaalplaatje. Sinds bassist Bob Donkers en drummer Bart Candel bij de band zijn gekomen in 2015 staat het muzikaal als een huis. Vermeulen mag dan de stem en het boegbeeld zijn, Voltage is inmiddels een hecht collectief waar de chemie vanaf spat.
En dat is te horen op Around the bend, het tweede album van de groep maar de eerste plaat in deze bezetting. De 70’s rock van de sympathieke Brabanders klinkt niet alleen volwassen maar ook vooral on-Nederlands goed. Het kwaliteitsniveau ten opzichte van debuutplaat Travellin’ men uit 2015 is overweldigend. Qua spel en productie heeft Voltage enorme sprongen gemaakt en ook het feit dat de groep nu vier songwriters heeft werpt overduidelijk zijn vruchten af.
De muzikale basis is nog altijd boogie en bluesrock met uiteraard de nodige invloeden van de groten der aarde in het genre. Een vleugje Quo hier, een beetje Stones daar, maar wel dermate smaakvol verwerkt dat we inmiddels kunnen spreken van een heuse Voltage sound. Luister maar naar onweerstaanbare nummers als Heart of stone, Up from the downside, Bye bye baby en Dirty Harry’s Juke Joint. De groep is hun helden allang voorbij gestreefd.
Maar ook als er wat gas teruggenomen wordt in o.a. For better ways, de single Good times en het heerlijke Blue highway klinkt Voltage overtuigend. De afwisseling van het songmateriaal is een van de sterke kanten van dit album. Een andere grote inspiratiebron van de heren is ongetwijfeld Blackberry Smoke. En dan vooral in akoestische nummers als Up the road en het al genoemde Good times. Buiten de muzikale overeenkomsten is het met name Vermeulen’s stem die grote gelijkenissen vertoont met die van Blackberry Smoke baas Charlie Starr. Dat wordt vooral duidelijk in het wonderschone Joelle waarmee de plaat afsluit. Een van de absolute hoogtepunten. En net als je denkt dat het nummer is afgelopen gaat het toch nog een paar minuten door met prachtig gitaarwerk.
Around the bend is een fantastisch album waar we als Nederlanders best trots op mogen zijn. Ik durf zelfs te stellen dat er maar weinig platen van dit niveau in ons land gemaakt worden. En we kunnen nu ook wel concluderen dat Dave Vermeulen een van de beste zangers van Nederland is. Hulde.