Reach Out start met een hoekig rockende intro en komt daarna pas goed op dreef. Stoner met een hele nineties look & feel: Monster Magnet meets Soundgarden. Die grunge-vibe komt nog een paar keer terug op deze EP van Von Detta.
Thanks For Your Time heeft een postpunk/postmetal-gitaartje en klinkt voorzichtig oosters, op een Led Zeppelin-manier. Een mooie strakke stoner–galop wordt deze track niet, wel een ietwat nerveuze en klagerige angstdroom met op het einde een knap samengaan van gehuil en een opgejaagd refrein. Ook single Devil’s Child is geen stoner-trein die netjes doorstoomt, maar eerder een getormenteerde onheilsbode die aan elke deur aanbelt met zijn boodschap van pijn en verdriet.
Op Little Man Big World duwt Von Detta het gaspedaal in en waait het stof hoog op, zoals ze dat ook doen bij Kyuss of Komatsu. Halfweg is er even een adempauze, maar daarna wordt de wall of sound opnieuw in dikke gitaarlagen opgebouwd. De productie is vet en ondoordringbaar zoals in de hoogdagen van de grunge. The Vault klinkt als een dier dat zich in het nauw gedreven voelt en van chagrijn bijt naar alles wat beweegt. Het afsluitende Masterplan is veel rustiger in aanzet en opbouw, met perfect gedoseerde vocale uithalen. De piano-outro hoefde niet echt, maar stoort ook niet.
Met twee tracks erbij was dit geen EP maar een album. Toch verkies ik deze supergeconcentreerde Von Detta zonder vullers en met een constant hoog niveau. De mix van stoner en grunge van deze Belgen levert enkele bijzonder knappe momenten op.