Zelf mocht ik kennismaken met Voyager in 2014. Toen werd het alweer vijfde album via een crowdfundingactie uitgebracht. Vanaf dat moment wist ik ook dat deze band die rock/metal met elektropop mixt, bestaansrecht had. Enige albums verder mochten miljoenen kijkers de muzikale escapades van deze Australische band volgen tijdens het Eurovisie songfestival afgelopen jaar waar de band in de top 10 belandde. Een verdiende plaats met een compositie die geheel in lijn ligt met de muziek die we van Voyager gewend zijn.
Op het nieuwe album Fearless In Love is Promise natuurlijk te vinden. Evenals Dreamer waarmee de band vorig jaar het eigen land wilde vertegenwoordigen. Beide composities zijn doorspekt met de elektronische elementen die de muziek van Voyager zo kenmerkend maakt. Dreamer is een heerlijke dansplaat met een fijne portie rock in zich. Halverwege komen de progelementen in het tussenstuk mooi tot zijn recht en er wordt een aardig spanningsveld opgetrokken dat uiteindelijk weer uitkomt bij het aantrekkelijke refrein. En volgens eurovisienormen is het dan na drie minuten netjes afgelopen. Promise heeft eenzelfde karakter en het is knap hoe Voyager het toch voor elkaar heeft gekregen om twee uitstekende potentiële hits te schrijven. Waar Dreamer halverwege de spanning op laat lopen, gebeurt dit in Promise wat vaker. De rock/metalkant komt in Promise weer meer tot zijn recht in de wat scherpe zang (grunt) en de gitaarsolo. Uiteindelijk bleek het bij het grote eurovisiepubliek om de melodie te gaan en die is verdomd verslavend.
Zoals gezegd en wellicht bekend weet Voyager elektropop en (prog)rock uitstekend te combineren. Voorbeelden zijn alom vertegenwoordigd op het album. The Best Intentions start met zang en een synthgeluid. Even later gaat het netjes los en is het zeker het drumwerk van Ash Doodkorte dat voor de ‘hete peper’ zorgt. Ook de nieuwe single Ultraviolet heeft een jaren tachtig synthvibe, maar de heavymetal-elementen liggen continu op de loer om te pas en te onpas uit hun schulp te kruipen. Er is zelfs ruimte voor een gruntje.
Uiteindelijk weet Voyager je mee te nemen op hun overwinningstour met heerlijke muziek. Twisted heeft een lekkere beat en een uptempo drumritme maar de band varieert tussendoor van jewelste wat het geheel zeker ten goede komt. Met Daydream zetten ze de lekkere vibe door.
De progkant komt zeker ook naar voren wanneer je zwaar aangezette riffs in Prince Of Fire geserveerd krijgt. Wellicht de meest krachtige compositie die op het album te vinden is. Maar Submarine en Gren (Fearless In Love) doen zeker niet onder voor de metalriffs in Prince Of Fire. Bovenal pakt Voyager je met de muziek op het nieuwe album. Het is vooral het gevarieerde geluid dat aanspreekt. Listen is daar dan weer een goed voorbeeld van. Een compositie waarin het geheel van de afzonderlijke delen samensmelt tot een eigenzinnige en aantrekkelijke muzikale smeltkroes waarin bas, drums en gitaar elkaar versterken.
Fearless In Love is een album in de beste traditie van Voyager. Ten aanzien van het Eurovisie songfestival heeft de band geen concessies gedaan en gewoon het publiek overtuigt met hun aanstekelijke muziek ei toch uniek te noemen is.
Ik zie er naar uit om ze in oktober in Tilburg aan het werk te zien.