Voyager – V

“V” is, hoe kan het ook bijna anders, de vijfde cd van deze Australische band. Via een, inmiddels bekende, crowdfundingactie, had de band binnen drie dagen het geld bij elkaar om de cd te vullen met dertien ‘propmetal(populaire progrock) nummers’ te vullen. Het resultaat mag er dan ook wel zijn en het is verwonderlijk dat deze band niet meer bekendheid geniet in Europa. Wat meteen opvalt is de zuivere, heldere stem van Daniel Estrin. Door Chino Moreno (Deftones) is zijn stem vergeleken met Simon Le Bon, maar bij mij komt Morten Harket (A-ha) wel eens om de hoek kijken. Van veel markten thuis dus en dat geldt voor de gehele band.
Het is bijna niet mogelijk om de nummers afzonderlijk van commentaar te voorzien, want er is zoveel te beluisteren en tot de laatste seconde is V bijzonder om naar te luisteren. Er zijn zeker naast de bovengemiddelde composities nog wel nummers die zelfs daar nog uitspringen. Allereerst is er het nummer Orpheus waarbij ik altijd even opveer wanneer ik het hoor. Een nummer dat trouwens wat kenmerken in zich heeft van een lekker Trivium nummer, inclusief enkele gruntpartijen. Wat echter kenmerkend is voor Voyager is het feit dat ze progressieve rock bijna achteloos weten te vermengen met toegankelijke metal waardoor het geheel catchy en vertrouwd klinkt. Ook You, The Swallow is muzikaal een lust voor het oor. Het klinkt fris, doch ook opzwepend. Spannend en catchy. Ieder nummer is daarbij gezegend met een goede gitaarriff. In het nummer It’s A Wonder gaat de band flink vanaf de startblokken. Het nummer kent genoeg ingrediënten voor een goed progrockplaat. De diverse wisselingen zorgen voor de nodige spanning en de fraaie wending na vier-en-een-halve minuut is fantastisch. De rustigere stukken op de cd, Fortune Favours The Blind en Summer Always Comes Again zijn welkome tussenstukken. In laatstgenoemd nummer mag Daniel Estrin, gesteund door alleen viool en piano op wonderbaarlijke wijze zijn ding doen. Dan is daar ook nog het heerlijke The Morning Light en de singles Hyperventilation en Breaking Down en.…….
Ik kan zo door blijven gaan. Deze cd is voor iedere AOR en progrockfan een plaats in de collectie waard. Voyager weet een eigen stijl werkelijk heel goed in de nummers te verwerken en het luistert allemaal heel makkelijk weg en blijft verrassen.