VUUR – Doornroosje (Nijmegen) 06/04/2018

Met haar nieuwe project VUUR gaat zangeres Anneke van Giersbergen weer terug naar de oorsprong, de metal! Omringd door muzikanten die hun sporen in de scene al lang en breed hebben verdiend is de formatie op oorlogspad om elk festival en elke concertzaal op zijn kop te zetten. Harde gitaren en een loepzuivere stem aanhoren, wie wil dat nou niet? Velen hebben dan ook een kaartje gekocht en melden zich bij Doornroosje in Nijmegen voor een avond met VUUR.
Alvorens we Van Giersbergen en consorten mogen aanschouwen wordt de zaal opgewarmd door For I Am King. De Amsterdame female-fronted metalband draait om de zangkunsten van zangeres Alma Alizadeh. Bij opkomst lijkt het nog een lief schattig meisje met een glittershirtje aan, maar dat ebt snel weg. Zeg maar gerust heel snel weg! Wat kan deze dame ontzettend goed brullen en grunten. De energie spat van het podium en we zien Alma over het podium heengaan alsof het niets is, waarbij ze prima wordt ondersteund door haar band. For I Am King is al een aantal jaar aan de weg aan het timmeren en het vele spelen doet ze goed. De band maakt met regelmaat contact met het publiek, wat soms wat lauwtjes reageert. Aan de rand van het podium zijn drie jonge zusjes druk bezig met het schudden van de haardossen en dat valt de zangeres al snel op, waarbij ze snel even een hi-five uitdeelt. For I Am King brengt het Doornroosje, wat langzamerhand steeds voller begint te lopen in de juiste sfeer. De catchy riffs missen hun uitwerking niet en de nummers van het album Deamons blijken ook live goed in de smaak te vallen in Nijmegen.
Vervolgens is het aan VUUR om de avond tot een goed einde te brengen. Na vele muzikale projecten met de meest uiteenlopende namen lijkt Anneke van Giersbergen nu helemaal haar draai te hebben gevonden met VUUR. Een gigantische backdrop siert het podium en onder luid gejuich komt de band ten tonele. Het debuutalbum In This Moment We Are Free – Cities staat vandaag centraal tijdens de show. Het is een conceptalbum, waarbij er bij elke stad een gevoel bezongen wordt en vandaag opent de band met Time, wat men heeft verbonden met Rotterdam. Vanaf het begin zit het direct goed bij VUUR, de gitaren staan hard, de drums zijn voelbaar en wat is het heerlijk om Anneke van Giersbergen te horen zingen. Anneke wordt omringd door muzikanten die eerder hun strepen hebben verdiend bij Revamp, Gorefest, The Gentle Storm, Steam Of Passion en Ayreon. Het is dan ook genot om deze band aan het werk te zien en wat is Ed Warby een genadeloos goede drummer.
Na een tweetal nummers richt Anneke zich tot het publiek met een simpel “Hallo Doornroosje, Alles Goed?” waarbij ze ook even haar familie van harte welkom heet op het balkon. Het is de eerste keer dat VUUR in Doornroosje staat en voor Anneke is het tweede keer dat ze in het nieuwe Doornroosje speelt. De vorige keer was met de jubileumshow van The Gathering en uiteraard vraagt ze dan ook wie hier allemaal bij was, massaal gaan de handen de lucht in. Nu de naam van haar oude band toch al genoemd is spelen ze ook maar meteen een nummer van The Gathering en On Most Surfaces klinkt door de grote zaal. Het publiek geniet van VUUR en of ze nu eigen nummers van het debuutalbum spelen of iets van The Gentle Storm, alles blijkt een rake zet.
De hele avond klinken de harde gitaren door de zaal en gaat het publiek uit zijn dak, maar de bezoekers in Doornroosje worden ook ineens muisstil als Anneke van Giersbergen in haar eentje een ode brengt aan Chris Cornell. Slechts met een spotje op haar gericht pakt ze iedereen in met haar vertolking van Like A Stone. Kippenvel all over!
Vervolgens komt de band haar weer versterking en vertelt de goedlachse zangeres over hoe gaaf het was om met Ayreon te spelen en natuurlijk waren ook hier weer veel bezoekers bij aanwezig, Nijmegen loves Anneke! Valley Of The Queens gaat er dan ook in voor zoete koek, maar dat mag ook worden gezegd van de nummers die nog meer op de setlist prijken. VUUR is ook erg prettig om naar te kijken, de gitaristen hebben er zin in en zoeken elkaar geregeld op tijdens het spelen. Anneke kondigt dan ook graag aan dat deze band een blijvertje is en nog een vervolg krijgt. Krijgen we in de toekomst weer een album over diverse steden? Is er een plekje voor Nijmegen?
Ook aan deze avond in Doornroosje komt een einde, want zoals Anneke zelf al zegt, tja, ik moet straks nog dat hele eind naar Eindhoven en onderweg moeten we nog ergens gehaktballen eten bij een tankstation, waarna ze vertelt wat voor een slechte ervaringen ze wel niet heeft met de kwaliteiten van deze snack. De grappige anekdotes worden daarna weer snel omgewisseld voor de gitaren natuurlijk mag The Gathering-klassieker Strange Machines niet worden overgeslagen. De instant-klassieker blijft imponeren en wat weet Anneke de noten na al die jaren nog steeds loepzuiver te raken.
Het toegift bestaat daarna nog uit twee nummers, waarbij de eerste een cover is van het Devin Townsend Project. Anneke heeft zo in de loop der jaren met velen samengewerkt en dan mag een nummer zoals Fallout niet ontbreken. Om geheel in stijl af te sluiten eindigt de avond zoals deze ook begon, met een eigen nummer van VUUR. Reunite, een ode aan Parijs brengt het Doornroosje voor de laatste maal in extase en eigenlijk snakken we nog naar meer, op het album staan nog wat nummers die we ook nog wel graag hadden gehoord. Misschien voor de volgende keer?
Foto’s door Monica Duffels – Rockportaal.nl