Waarom band bashen niet cool is…

Er was eens een lief, klein poesje dat graag een grote tijger wilde zijn. Helaas, het was als een klein poesje geboren en had nu eenmaal niet de fysieke kracht of vervaarlijke brul van de tijger. Andere poezen vertelden het poesje dat het misschien kon oefenen om een tijger te worden door muizen te vangen, bomen te beklimmen en van dak naar dak te springen, alsof het in de jungle leefde. Maar het poesje bleef lui in zijn mandje, blazen en briezen over die stomme tijgers. Tijgers waren logge, lelijke en lompe, ongemanierde moordenaars. Nee, het poesje was veel beter dan die stomme beesten die in de films alle ruige rollen kregen. Zo bleef het poesje eenzaam en alleen in zijn mandje liggen tot het stierf.
Er zijn veel van deze poezen te vinden op internet. In plaats van een gitaar op te pakken, of op een andere manier een positieve bijdrage aan de wereld van metal, bashen ze liever de mensen die het wel wisten te maken.
Waarschijnlijk is Nickelback de meest gebashte rockband ooit. Het commerciële, tegen metal aan schurkende rockgeluid van deze band stuitte veel metalheads dermate tegen de borst dat er een soort haatcampagne op gang kwam. Dit kwam onder andere op internet tot uiting door een Facebook pagina, Can This Pickle Get More Fans Then Nickelback. Het kwam tot 1,47 miljoen fans voor de pickle (augurk) en 1,42 miljoen fans voor Nickelback. Misschien geestig op het eerst gezicht. Op het tweede gezicht een beetje jammer. Nickelback lijkt me winnaar want een dergelijk enorm aantal aan fans is prachtig. Veel beter dan 1,47 miljoen grapjurken die hun negatieve gevoelens op die manier vorm willen geven. Ik mag geen fan zijn van de band, en het gedrag van de frontman heeft in het verleden ook te wensen overgelaten, maar ik verspil geen negatieve energie door ze te haten. Ik heb eerder respect voor wat ze hebben weten te bereiken door in deze tijd nog steeds gitaarmuziek te maken.
Helaas is het niet alleen het grote publiek dat zich hiermee belachelijk maakt. Ook bands zelf stappen in de valkuil zich zelf beter te willen laten voelen door andere bands aan te vallen. Chris Taylor van Trapt begon een tijdje geleden een tirade op Twitter die steeds erger werd. Na zich zelf steeds op de borst te kloppen over zijn streams en verdiensten viel hij andere bands aan. Sterker nog, een heel genre met de tweet “Trapt is not and will never be nu metal or any kind of metal. Metal is for nerds who were thrown into garbage cans as kids.” Het resultaat: een tegenoffensief van metalbands als Trivium, Bodycount, Sleeping With Sirens, Powertrip en Every Time I Die. Wellicht denkt Chris dat negatieve publiciteit beter is dan geen publiciteit. Persoonlijk denk ik dat dit wel eens verkeerd kan uitpakken.
De meest bekende memes die bands bashen op dit moment zijn te vinden op de Facebook-pagina Extreme Metal Memes Demand Extreme Posting. Stuitend vond ik het om de 22-jarige jongeman achter de pagina te horen zeggen (op de Heavy Hole podcast) dat het hem niet om de bands ging maar om de Likes. Dat bands blij moesten zijn met de publiciteit en dat ze daar meer aan hadden dan aan het plaatsen van een video van een riff van hun nieuwe album. Een wereld waarin het belachelijk maken van bands commercieel succes betekent weiger ik te accepteren. Helaas zijn er in navolging van deze pagina kleinere voorbeelden opgedoemd die memes plaatsen waarin bands en nog erger, specifieke bandleden, belachelijk werden gemaakt.
Natuurlijk herkennen we het band-bashen ook wel bij ons zelf. Velen van ons hebben populaire bands als Metallica of recentelijk een Slipknot of Sabaton belachelijk gemaakt. Op het moment dat bands succes hebben, of wellicht een geluid wat commerciëler is brengen zijn ze niet meer trve. En hoe hip is het om alleen bands tof te vinden die in een Noorse kelder hun platen inspelen op een voice recorder. Helaas zou het waar underground muziek betreft niet moeten gaan om hip of cool. De reden dat veel metalheads in deze subcultuur werden gezogen was juist dat ze niet hip of cool waren. Dat ze niet de behoefte voelden om bij de massa te horen. Het aanvallen van welke band dan ook in deze subcultuur is dan ook een beetje jammerlijk. Gun liever deze bands de vrijheid de muziek te maken voor dat deel van de subcultuur die ze wel kan waarderen.
Begrijp me niet verkeerd, je mag een smaak hebben. Je mag die smaak ook verdedigen. Ik hou van mensen die goed kunnen verwoorden waarom ze een band of album niet goed vinden. Maar alsjeblieft, maak hun fans of muziek niet belachelijk omdat het niet je smaak is. Of erger nog, omdat je denkt dat het je cool maakt om ze belachelijk te maken. Was dat laatste niet de reden waarom we als kind gepest werden op school omdat we anders waren?