Toen ik Kärtsy Hatakka niet lang gelden sprak tijdens de tour die ze met Dog Eat Dog deden heb ik hem uiteraard gevraagd naar het nieuwe album. Hij vertelde me dat het “pretty straightforward” zou worden, “nothing weird going on”. Maar goed, bij deze vreemde Finnen weet je dan nog niet wat je exact kunt verwachten.
Nu het album meerdere weken zijn rondjes heeft gedraaid weet ik het zeker, het is (wederom) een album om in te lijsten! Er wordt afgetrapt met het al bekende Postrock, de single die al eerder uitkwam. Een mooi nummer wat goed op het vorige album had kunnen staan. Dat is ook niet vreemd aangezien de lineup deze keer vrijwel onveranderd is. Verderop is er genoeg te genieten, bijvoorbeeld van de song Skyline, met een mooie bijdrage van rapper BOW van Bomfunk MC’s. No Sacrifice laat een meer standaard metal-Waltari horen met veel pathos en gedragen zanglijnen. Sick ‘n’ Tired is een mooi rustpuntje in de gekte; een ballad met een mooie tekst. Orleans laat met zijn staccato gitaarpartijen horen dat de Scandinavische metal uit de jaren 80 en 90 moeiteloos worden gecombineerd met meer moderne invloeden en meer dan aanstekelijke melodieën. Bij Had it all gooit Waltari het over de Powerpop-boeg, maar dan van wereldklasse. Het opvolgende And The had voor een groot deel niet misstaan op het nieuwe Testament album! In Sand witch gaat Waltari in 4 minuten stilistisch echt alle kanten op en tóch blijft er een nummer met een kop en staart over en dat is knap. Beloved sluit het album waardig af. De emoties lijken vanuit de tenen te komen.
De fans weten genoeg en gaan tot verplichte aanschaf over. Voor wie de band (op het hitje So Fine na) niet kent is dit een uitstekende kennismaking met Waltari. Maar pas op: het is verslavend, voor je het weet wil je ook de andere albums in bezit hebben.
https://www.waltariband.com/