Creatieve, in mijn geval zeer aansprekende vormgeving en Kiss, Queen, Van Halen, Metallica en Def Leppard als muzikale referentiekaders. Het was in eerste instantie die comic cover art en de omschrijving van de muziek, die mijn aandacht trokken. De liefde voor (de combinatie van) beide moest toch wel wat lekkers voor me beloven.
De muziek van War Gods Of The Deep is een éénmansproject van Rikk Currence (niet de B-film uit 1965 in dit geval). De man is schijnbaar de muzikale duizendpoot (alle instrumenten en zang) van de familie, de vormgeving heeft Kyle Currence (broer/zoon?) samen met enkele anderen voor zijn rekening genomen, en de fotografie was in handen van ene Holly Currence. Een mooi familieproject!
Zelf ben ik zo gelukkig geweest de “fanclub edition” te mogen ontvangen. Het “unboxing” van het ontvangen pakketje is een feestje; de doos met inhoud is mooi in de dezelfde Marvel Bronze-age comic-stijl vormgegeven, aan de buitenkant, maar ook de binnenkant. Een waar kunstwerkje op zich. Op zo’n manier verdient dit gelijk een blikvanger-plekje in de CD kast. De inhoud is een drietal fraaie buttons, een aantal stickers en trading cards en de CD zelf, die ook weer in een bubbeltjesplastic-achtig, in huisstijl vormgegeven etuitje zit. De verpakking van de CD zelf (inlay/boekje) is natuurlijk ook weer om door een ringetje te halen.
De muziek is een mix van tachtigerjaren hardrock en metal, de nummers blinken niet uit in uitzonderlijke composities of individuele instrumenten, maar zijn absoluut onderhoudend. Het begint in ieder geval sterk met het gestaag bouwende Transmission en het up-tempo Sons Of the Serpent. Enkele nummers zijn misschien iets aan de lange kant en kunnen de aandacht niet altijd optimaal behouden, door net iets te vaak repeterende riff, of te lang doorgetrokken erg basic bas lijn. Rikk kent duidelijk zijn mogelijkheden qua vocalen; het bereik van de zang is beperkt, maar wordt binnen de mogelijkheden, al dan niet met hulp van effecten, mooi passend ingezet. Het verhaal wordt verteld en komt over. Ook dat de gitaar soms wat blikkerig binnenkomt, het incidentele keyboard en algehele productie ietwat goedkoop klinkt, het heeft in dit geval op één of andere manier zijn charme en lijkt hier gewoon helemaal bij te horen. Het is misschien het campy sfeertje; ik lust het zo wel.
Het totaalpakketje is in ieder geval indrukwekkend; diep respect! Hier moeten toch liefhebbers voor zijn. Misschien de band toch uitbreiden en onder andere live optreden op Comic Conventions? Voor de videoclip heeft hij in ieder geval al wat mensen verzameld. Dit pakketje als geheel verdient het gewoon om op vinyl met mooie uitklaphoes uitgebracht te worden, en dan kan ook direct de 7” single met de Kiss cover Who Wants To Be Lonely, met de stamper Difference In Opinion (van de eerste digitale EP) op de b-kant er achteraan. Wanneer dit gebeurt, dan wil ik deze zeker ook aanschaffen, mits ze dan wel een Europees distributiepunt hebben, want die inklaringen kunnen er dan denk ik helemaal een duur grapje van maken. Ik hoop oprecht dat dit niet een eenmalig iets is geweest; muzikaal gezien is er nog zeker winst te behalen, maar deze potentie is er, en als totaalpakketje is dit gewoon geweldig.