Ik moet oppassen dat het geen gewoonte gaat worden: binnen komen op het moment dat het voorprogramma (in dit geval Leaf) het publiek bedankt met een diepe buiging. Vanavond had het er vooraf toch alle schijn van dat we in ieder geval een deel konden zien. Maar helaas. Soms lijkt alles tegen te zitten. Zo ook mijn plek voor vanavond: het balkon…
Nu is 013 één van de mooiste en beste popzalen van Nederland, heeft het vaak een geweldig (uitgebalanceerd) geluid maar de natuurlijke elementen die het Noorse Wardruna oproept ontbreken natuurlijk compleet. Dan is de 013 ineens een betonnen bak zonder boom, mist of regen. Zeker als je Wardruna in een andere setting hebt gezien is het behelpen. De sfeer van optredens bij Incubate, Heidnisches Dorf/ Schauspielhaus bij het Wave Gotik Treffen of de magie van het optreden tijdens Castlefest worden vanavond niet geëvenaard. Dat ligt niet aan de band of de muziek zelf, want in een uur en een kwartier laat Wardruna horen tot de absolute top te horen van donkere folkmuziek.
Kern is de geweldige samenzang, het hypnotiserend drumwerk vermengt met allerlei oorspronkelijke instrumenten en een hoop nagebootste regen/ waterelementen. Verder uitgediept en verfijnd in hun laatste boreling Runaljod – Yggdrasil. Aangevuld met een simpele, maar uiterst doeltreffende show van licht en een backdrop die doet denken aan één groot gebreide/ geknoopte sjaal (maar die met het gebruik van het licht er nog indrukwekkender uitziet).
Op het balkon houdt de muziek echter een afstand. Het gevoel dat je er niet bij betrokken bent of wordt (op een enkele uitzondering na dan, want die bezoekers leven zich flink uit), toch een kernvoorwaarde voor spirituele muziek die Wardruna maakt. Het resultaat: een goede band, prima uitgevoerde muziek en toch een rare nasmaak. Dat mensen die beneden op de zitplekken een betere ervaring hebben gehad kan die nare nasmaak niet weghalen. Sterker nog, die verergert alleen maar…
