Is dit echt een plaat van dit jaar? Het Warlord album And The Cannons Of Destruction Have Begun is grijs gedraaid bij mij thuis, en toevalligerwijs recentelijk nog eens op plaatjes draaiavond met vrienden langsgekomen. In mijn beleving was de band na de debuut EP en voorgenoemde klassieker (in mijn optiek), een stille dood gestorven, maar wat blijkt, de band is met tussenpozen nog steeds actief gebleven, en heeft platen uitgebracht die aan mijn aandacht waren ontsnapt.
Free Spirit Soar is dus een herontdekking voor ondergetekende. Met veertig jaar tussen het voor mij zo bekende album en dit nieuwe werk, kan dit toch direct linken leggen; op één of ander manier klinkt het gewoon toch een beetje als vertrouwd. En dat terwijl alleen drummer Mark Zonder nog over is van de originele bezetting, waarvan de in 2021 overleden gitarist William J. Tsamis toch wel de grootste stempel op de muziek drukte als hoofdverantwoordelijke voor het meeste materiaal. Nu blijkt wel veel van het nieuwe materiaal gebaseerd te zijn op nummers die bewaard waren van oude demo’s, met de bedoeling hier ooit nog iets mee te doen. Welnu, Zonder en zijn nieuwe kompanen hebben een mooi stukje werk verricht met de verwerking van deze oude opnames.
Opener Behold A Pale Horse knalt er direct al in; een zeven minuten durend pakkend en zeer smaakvol muziekstuk met alle zo passende ingrediënten als riffs vol power, doordachte dubbele lijnen met mooie melodieën en voldoende variatie in de mooie opbouw en totaalstructuur van het nummer. Ook de afsluiter is trouwens zo’n langer stuk precies volgens het traditionele recept zoals het hoort; nergens ook maar een beetje origineel of bijzonder, behalve dan dat het gewoon bijzonder goed uitgevoerd is. Tussendoor kan de liefhebber ook precies vinden wat hij of zij kan verwachten bij deze band, die het genre zo’n beetje mede uitgevonden hebben.
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat plaatjes als deze niet (meer) tot mijn dagelijkse kost behoren (je muzikale blik wordt in de tijd steeds meer uitgebreid en kan soms ook lichtelijk verschuiven), maar zoals eerder gezegd, komt het nog geregeld langs en kan absoluut gewaardeerd worden als het een zekere muzikale kwaliteit bevat. Met die muzikaliteit moet het helemaal goed zitten als ik zo tussendoor ook opeens aan een band als Heir Apparent moet denken, lijkt me. Ongetwijfeld zal nostalgie zijn uitwerking hebben gehad bij het beluisteren van deze plaat, maar ik vond dit een bijzonder prettige herontdekking van een band uit mijn verleden die nog steeds bijzonder lekker bezig is.