Hemelvaart is net achter de rug, maar in Roermond staat het volgende feestje al weer op de planning. Op deze warme vrijdagavond staat de Grunge band Mayleaf in de Azijnfabriek. Als support nemen ze de garagerockers van Wasted Youth Club mee.
De Arhemse formatie mag om stipt 20:30 af trappen en knalt direct hard uit de speakers. De in vrolijke kledij en tuinbroeken gehesen groep laat horen dat ze van een portie rock ‘n roll niet vies zijn. Garagerock zou zijn genre geen eer aandoen als de sound niet lekker ongepolijst en rauw zou klinken. Vocaal is het met vlagen lekker hard en heeft het uitspattingen naar screamo. Korte songs zoals Cheap Love passeren de revue en komen dan ook uiterst goed uit de verf. Helaas ontbreekt het voor deze rockers aan publiek. Aan de kwaliteit zal het niet liggen, want leveren doen de heren echt wel. Goede riffs, harde drums en harmonieuze zang maken deze muziek geschikt om op te headbangen, zonder dat het toegangelijkheid verliest. Wasted Youth Club weet uit ieder thema wel een nummer te persen. Zo krijgen we nummers over liefde, roken, depressie en zelfs slapeloosheid. De groep oogt enthousiast en ze doen dan ook erg hun best om dit over te brengen. Applaus mag er dan na ieder nummer ook wel lichtelijk wezen. Naast een gesneuvelde microfoonstandaard weet Wasted Youth Club alleen muzikaal de boel te slopen, want het is veel harder dan verwacht. De humor en het plezier waarmee gespeeld wordt, is aanstekelijk en wanneer de muziek daarbij ook nog eens heel leuk klinkt, heb je een gouden combinatie voor een leuke opener. Want dat was Wasted Youth Club zeker.
Het in 2019 opgerichte Mayleaf is echter de hoofdband van deze avond. De band heeft onder andere al de kans gehad om op Jera On Air te spelen. Er wordt een stevige portie grunge gespeeld met invloeden uit de emoscene. Frontvrouw Ilah is goed bij stem en laat een geluid horen dat in de buurt komt van Paramore’s Hayley Williams in de hoogtijdagen van die band. Poppy refreinen worden afgewisseld met een stevige portie grunge, waardoor dit verschillende groepen fans aan kan trekken. Met 2 gitaren en een bas worden de nodige decibels losgelaten op het publiek. Het voelt soms wat langdradig en op die momenten mist er wat snelheid. Echter weten de harde drums dit goed te compenseren en deze trekken zo mijn aandacht. Naast nummers van het debuut Tough Luck, wordt ook het vandaag uitgebrachte The Escapist gespeeld. Een ware verademing in het midden van de set, want zowel vocaal als instrumentaal weet Mayleaf hiermee te overtuigen. Meer uithalen, meer snelheid en vooral veel meer groove en diversiteit. Vanaf dit moment gaat het ook alleen nog maar bergopwaarts. De vaart zit erin en Mayleaf is warm. De energie en sympathie spatten van de leden af en het lijkt ze niet te interesseren dat ze voor een veel te lege zaal staan te spelen. Hoogtepunten zijn het fijne baswerk, de uithalen van Ilah en de samenzang. Een ode aan de 90’s wordt hier tentoongesteld, maar met een uniek en modern jasje en daarmee zet Mayleaf dan ook een uitstekende set neer.
Ondanks de schandalig lage opkomst was het muzikaal een erg fijne avond. Het zijn niet de genres die in mijn woonkamer speelminuten krijgen, maar ondanks dat waren beide bands een genot. Aan de kwaliteit heeft het niet gelegen, maar meer publiek was wenselijk geweest.
Foto’s: Priscilla Derks