Man..man.. wat is het stikheet op zaterdag 7 juni, tweede dag van WGT. Gepakt met genoeg drinken en een dosis zonnelotion gaan we vol goede moed wat verkoeling opzoeken in Leipzig.
Deze koelte is gelukkig te vinden in locatie Taubchental, een oud gebouw met prachtig glas in lood.
Prima setting om pagan gothic rockband Inkubus Sukkubus weer eens aan het werk te zien dus. Met nummers als Heart Of Lillith, Take My Hunger, Away With the Faeries en Belladonna & Aconite wordt er een gevarieerde set neergezet. Zangeres Candia en de rest van de band hebben er duidelijk zin in. Toch knap aangezien deze band al vijfentwintig jaar actief is. Wellicht komt dit omdat er nieuw bloed aanwezig is in de band, namelijk bassist Bob. Er wordt prima gespeeld door de heren en Candia weet het publiek goed op te zwepen en heeft ook nog eens de nodige humor op het podium. Een uur verder is het optreden weer voorbij en kan ik concluderen dat Inkubus Sukkubus van mij nog wel wat jaartjes door mag gaan.
Hierna komt het voor mij onbekende Katzkab. Uit de as herrezen van de overleden Katzen Jammerkabarett maakt dit Franse kwintet een originele en frisse mix van deathrock, electro punk en cabaret. Al met al een leuk optreden waarbij vooral de eerste nummers sterk overkomen. Jammer genoeg gaat het dan voor mij wat vervelen. Tijd om na dit optreden maar weer eens de tram te nemen richting het Altes Landsratsamt. Verandering van smaak doet namelijk eten.
Dit om Argine te aanschouwen. Dit Italiaanse neofolk ensemble brengt een uitgelezen set aan nummers. Er worden in overweging rustige, soms licht bombastisch nummers gespeeld waarbij een grote rol is weggelegd voor de prachtig uitgevoerde viool. Halverwege de set komt er een vrouwelijke zangeres bij om het geheel nog meer cachet te geven, Alleen jammer dat de combinatie van mannelijke en vrouwelijke vocalen het bij mijn favoriet In Silencio het even laten afweten. Verder een solide performance wat me even weg doet dromen.
Na de ingetogen muziek van Argine laat ik me maar eens wakker schudden door some good old fashioned EBM. Oudgediende EBM-act Front Line Assembly geeft een verdraaid goede set in de Agrahalle. Gepaard met een volle sound en passende lichtshow met visuals weet FLA onder leiding van Bill Leeb een uitgelezen mix van oud en nieuw te geven. Nu ligt de nadruk natuurlijk wel op het recent uitgebrachte Echogenetic met nummers als Prototype, Killing Grounds en het werkelijk prachtige en intense Blood maar er worden gelukkig ook klassiekers als Mental Distortion en Mindphaser gespeeld. De heren zijn erg goed op dreef en hitsen en zwepen het publiek dan ook geregeld op. Een klasse performance wat voor mij wederom bewijst dat FLA na al die jaren nog steeds niet uitgeblust is.
Na nog wat bij te kletsen op een dansavond, mijn voeten willen namelijk niet meer, ga ik tevreden richting hostel om daar even de nodige rust te nemen voor dag drie.