Wave Gotik Treffen (Leipzig, Duitsland) 8/6/2014

Met ongeveer vierendertig graden is het toch wel erg aan de warme kant aan het worden. De lucht is drukkend en het is dan voor de zwartgeklede “Grufties” ook geen pretje om in de zon te staan. Eerst maar even in het Heidnisches Dorf bijkletsen met vrienden en dan op naar het prachtige gebouw genaamd Volkspalast om daar het eerste optreden van dag drie te gaan beleven.
The Devil And The Universe maken in eerste instantie occulte ambient aangevuld met trommels en basgitaar voor het nodige ritme. Met passende visuals weten ze aanvankelijk een prima set neer te zetten. Later wordt het geluid wat toegankelijker en muzikaal wat te veel van de hak op de tak, van duistere dansmuziek tot bijna tribal. En dat is jammer want het lijkt zo of je van het ene moment op het andere naar totaal verschillende bands zit te kijken.
Op dan maar naar The Lost Rivers welke een prima pot shoegaze aangevuld met wave invloeden a la A Place To Bury Strangers weten te presenteren. Niet bijster origineel maar deze jonge gasten doen het niet slecht! Alleen is zestig minuten net wat te veel zodat het op een gegeven moment wat inkakt en eentonig wordt.
Na wat gegeten te hebben naar het Schauspielhaus voor een zitconcert van Der Blauwe Reiter. Deze heb ik jaren geleden al gezien maar is live nu toch wel een stuk volwassener geworden. Hoewel het verstikkend benauwd is in de zaal heb ik erg genoten van de Cold Meat-achtige muziek waarbij samples, drums, viool en elektronica samensmelten in een combinatie van martial, ambient en klassieke muziek. Met vertolkingen van nummers als Eyes Of The Lost en The Fall Of Light dompelen we dan een tijdje onder in een zee van dreigende wanhoop. Prima live optreden waarbij werkelijk prachtige duistere parels ten gehore gebracht zijn.
Hierna treedt het Franse Collection d‘Arnell Andrea op. Met een geheel eigen brouwsel van darkwave, ethereal, wereldmuziek, klassiek en een vleugje rock weet dit zeven koppige ensemble, inclusief cellist en violist, een wel doordachte set weg te geven. De unieke, dromerige doch bij vlagen krachtige, stem van Chloe is een klasse apart. Vooral de wat stevige nummers als The Spirits Of The Dead en Before I Die weten te boeien en laten de ware kracht van deze act zien. Bij de overige wat rustige nummers zoals Vernes-Monde wil de vonk echter niet echt overslaan en wordt het helaas wat aan de saaie kant. En dat is erg jammer want live musiceren kan Collection wel degelijk.
Na Collection mogen we de tram naar de Agrahalle nemen om nipt op tijd de middernacht special van Slowdive te kunnen aanschouwen. Het is jarenlang stil geweest rondom deze shoegaze helden, maar nu zijn ze weer bij elkaar en doen ze enkel festivals aan. En in topvorm kan ik je mededelen. Natuurlijk komen alle klassiekers van albums als Just For A Day, Souvlaki en Pygmalion voorbij. Het geluid staat hard maar is loepzuiver. Het is dan ook anderhalf uur lang genieten van de dromerige zang, weidse gitaren en hypnotiserend bas- en drumritmes. Werkelijk een genot om deze dame en mannen te mogen aanschouwen met nummers als Slowdive, Alison, Blue Skied an’ Clear, Machine Gun en het sublieme When The Sun Hits. Schitterend, dromerig, hypnotiserend en krachtig tegelijk..een meer dan waardige afsluiter voor de eerste Pinksterdag. Ga Slowdive live zien als je de kans krijgt!