Are We Still Alive is een vraag die het Franse posthardcorecollectief Ways. zich ook afvroeg de afgelopen jaren. De band floreert al sinds 2016 met een paar heerlijke EP’s (Watching From Afar en Aftermath). Na de nodige tours in binnen- en buitenland veranderde de line-up en voegden drummer Etienne en bassist Anthony zich bij de band. Een ritmesectie die de basis is gaan vormen voor deze nieuwe EP. De aanloop hiervan begon reeds in 2023 met de single Why Do We Fall?
Why Do We Fall? Is een aantrekkelijke compositie waarin melodieuze metal-/hardcore wordt gebruikt om het antwoord te vinden op de vraag. De coupletten zijn furieus en zanger Clément voegt zich gekweld maar ontwapenend naar het karakter van de compositie. De kracht van Why Do We Fall? ligt hem daarbij in de refreinen waarin er wat gas terug genomen wordt en Ways. schuwt het niet om stevig op de rem te trappen. Het maakt deze eerste single een dijk van een compositie waarbij je meteen verkocht bent bij het beluisteren ervan. Dat het een stuk muziek is dat hoop brengt, biedt dan ook nog een mooie boodschap voor de luisteraar.
De tweede single was Erase. De start is ‘gortdroog’ en kaal neergezet, maar wanneer Etienne en Anthony hun apparatuur inpluggen krijgt het geheel een meer bombastisch en vol karakter. Het tempo in Erase is voortvarend en is er één van grote stappen snel thuis zonder poespas. Een kleine breakdown halverwege doet de oortjes spitsen en de hoofden in een gestaag tempo bewegen. Het is tevens de aanloop naar een stuk rust. Al gauw vindt Ways. de basis weer terug en schreeuwt Clément als vanouds de longen uit het lijf.
De derde single World Worn Out is afgelopen februari uitgebracht en biedt meer van het goede. Het tempo is goed en in alles is World Worn Out een aanstekelijke compositie. In nog geen drie minuten zet Ways. een mooi verhaal neer dat lichtelijk dystopisch aandoet en weinig hoop voor de mensheid in zich heeft. Het is voor mij de breakdown die halverwege de compositie de aandacht trekt. Daarbij klinkt er een fraaie melodie in het muziekgeweld door wat enorm aanspreekt.
So Far So Good zou ik zeggen. Dit is ook de afsluiter van de EP en Ways. laat hiermee horen dat de band meer is dan een fikse portie hard-/metalcore. Tekstueel gaat het over een drugsverslaafde die zichzelf vernietigt, dit weet maar uiteindelijk niet de kracht heeft om er iets tegen te doen. Muzikaal gaat Ways. vele kanten op. In alles ligt het verdriet, de wanhoop er bovenop en door diverse tempowisselingen krijg je ook het gevoel geen vat te hebben op een situatie.
Dat is met de opener Forgiveness wel andere koek. In rap tempo krijg je een portie muziek op je bord waar je wel even op kan teren. Alles klinkt strak en furieus en dat alles gebouwd rond een ferme groove die op een gegeven moment alle aandacht vraagt en waarin Clément de hoofdrol lijkt te spelen met zijn zang. Zoals we gewend zijn van Ways. is geen compositie recht-toe-recht-aan neergezet. Na ruim twee minuten laat Clément horen dat ook zijn clean vocals (samen met gitarist Nico en bassist Anthony) tot de verbeelding spreken. Leuk is dat er aan het eind nog tien seconden een ferme eindsprint wordt uitgeperst.
De EP Are We Still Alive? heeft een boodschap en geeft in vijf nieuwe composities te kennen dat Ways. een ijzersterke band is die wat in zijn mars heeft. Het geheel is krachtig, op een vreemde manier ook heel gevoelig (in wanhoop, kwelling en woede) en spreekt enorm aan.