Wayward Sons – Ghosts Of Yet To Come

Aan het eind van de vorige eeuw was ik aardig gecharmeerd van de grammofoonplaten van Little Angels. De muziek en in het bijzonder het stemgeluid van Toby Jepson spraken me wel aan. Aan alles lijkt een eind te komen, dus ook aan Little Angels en ik kreeg het idee dat de ondeugende krullenbol Toby daarmee ook uit de industrie was verdwenen. Toch had ik daarin ongelijk, want minder opvallend is Toby altijd met muziek bezig geweest, produceerde hij albums en speelde hij zelfs enkele filmrollen.
De laatste tien jaar was zijn ster zelfs weer meer rijzende in zijn band Gun, als co-producer bij Saxon, werkte hij met Glenn Hughes en “Fast“ Eddie Clarke en was hij enige jaren geleden te aanschouwen op het podium bij de Dio’s Disciples.
Anno 2017 vinden we hem weer terug in zijn eigen band die hij Wayward Sons heeft genoemd en die onder de vlag van Frontiers uitkomt. Ik moet zeggen dat ik bij de eerste tonen van het album nog niet op de hoogte was van de inbreng van Toby Jepson, maar was wel meteen onder de indruk van het (stem) geluid op het album Ghosts Of Yet To Come. Omringd door oude en nieuwe vrienden zet de band een album neer dat zijn oorsprong duidelijk in de rockmuziek heeft, maar waar diverse invloeden luid en duidelijk naar voren komen.
Geïnspireerd door de retrorock van The Answer of The Black Crowes wordt er flink gegrooved in Alive, Until The End en Killing Time. De muzikale basis staat als een huis en de solo’s van Sam Wood zijn buitengewoon goed geplaatst en geïntegreerd in het geheel. Toby klinkt gepassioneerd en in Alive wordt duidelijk waarom men hem voor de Dio’s Disciples heeft gekozen.
Maar zijn inspiratie in Ghost en Crush lijkt zeker ook van boven te komen. Alsof Phil Lynott de snaren van Nic Wastells stiekem beroerde bij het spelen en de sfeer van de composities daarmee bepaalde. Sfeer en ritme zijn belangrijke factoren op het album. De onophoudelijke ritmesectie in Don’t Wanna Go is bijzonder sterk en de zanglijn past daar uitstekend in. AC/DC en Rose Tattoo moeten tot de inspiratiebronnen van Toby horen. Die daarnaast niet onder stoelen of banken steekt dat juist die rock and roll kant hem aanspreekt. Luister hiervoor naar de sterk aan rock’n’roll gerelateerde muziek in Be Still en Small Talk terwijl het album afsluit met een rhythm’n’blues composities waar de nadruk op de blueskant ligt. En dan de blues zoals Gary Moore hem wist neer te zetten.
Ik heb Ghosts Of Yet To Come onbevooroordeeld en nieuwsgierig beluisterd en in alle composities wist Wayward Sons me te raken. Het album staat vol met eigentijdse composities die diverse goede aspecten uit de rock van de afgelopen vier decennia weten te integreren in het totale geluid. Een heerlijk album zoals ze toch niet veel worden gemaakt.
Hieronder de video van Ghost, maar het is aan te bevelen om alle video’s te bekijken. Video’s die als een goed stripboek neergezet zijn.