Wayward Sons – The Truth Ain’t What It Used To Be

Met Ghosts Of Yet To Come kwam Toby Jepson verrassend uit de hoek. Een prettig album waarvan ik het vermoeden had dat dit misschien wel eens eenmalig kon zijn. Maar verrassend en gelukkig heeft het album van Wayward Sons een vervolg gekregen in The Truth Ain’t What It Used To Be. En het is een mooie voortzetting van hetgeen ze al neerzetten.
Met Nic Wastell op basgitaar, Phil Martini op  drums, Sam Wood op gitaar en Dave Kemp op toetsen heeft Toby wederom een album opgenomen dat de term Rock ademt. Rock die vooral zijn wortels heeft in de laatste decennia van de vorige eeuw. Met Little White Lies liggen de invloeden zelfs bij de Beatles in een fraaie poprockcompositie die ergens doorspekt is met wat bluesy invloeden, terwijl Long Line Of Pretenders doet denken aan de hoogtijdagen van Rainbow met het album Down To Earth.
Maar alle composities op het album klinken vooral vertrouwd. Any Other Way heeft daarbij een goede vibe zich en de gitaarpartijen zijn prominent aanwezig en zijn een belangrijk element. As Black As Sin heeft eenzelfde aantrekkingskracht waar de basis uit goede rock and roll bestaat. Alles in deze compositie is op de juiste plaats neergezet waardoor tempo, zang en een lekkere solo elkaar afwisselen én aanvullen. Zo ook Joke’s On You en Feel Good Hit.
In (If Only) God Was Real wordt er licht ‘gerommeld’ met wat ritmes vanuit een goede rockbasis die versterkt wordt door enige krachtige elementen op het gebied van ritme en riffs. In The Truth Ain’t What It Used To Be grijpen ze overduidelijk terug naar de rock uit de jaren tachtig en is de melodie heel herkenbaar zonder dat Wayward Sons zich schuldig maken aan kopieergedrag. Het is gewoon verdomde goed  neergezet.
Het stemgeluid van Toby Jepson is van begin tot einde prettig om te beluisteren en klinkt overal prettig en komt zeker mooi naar voren in de ballad Fade Away. Mooi is het stuk waarin hij slechts begeleid door piano zijn teksten declameerd/zingt. De compositie wordt netjes opgebouwd en is daarmee een ballad volgens het boekje.
The Truth Ain’t What It Used To Be is daarmee een tweede album van Wayward Sons dat uitstekend gelukt is. Het klinkt vertrouwd en neemt je mee naar de basis van de (hard)rock. Toby Jepson heeft al zijn ervaringen als muzikant en als producer ingezet om een album vol tijdloze rock neer te zetten en dat is het toch maar weer gelukt.