Wat betreft de video’s heeft WBTBWB nog altijd een ontzettend goed gevoel voor ‘droge’ humor. De clips zijn, los van de uitstekende muziek, een genot voor het oog. Het uiteindelijke resultaat is mede tot stand gekomen door Daniel Haniss (Eskimo Callboy) die voor de eindmix tekende nadat gitarist en componist Marcel Neumann de productie voor zijn rekening had genomen.
Het start allemaal met het nummer Ich Mach Was Mit Medien waarin de toon meteen is gezet. De evenwichtigheid in het nummer en de tomeloze energie is kenmerkend voor het nummer en daarbij voor het hele album. WBTBWB speelt metalcore en daar zijn ze verdomde goed in. In het brute geweld integreren ze technogeluiden alsof we nog aan het ‘jumpen’ zijn. De geluiden zijn zo verwerkt dat het enkel en alleen maar een aanvulling betreft op de zware basis van het nummer en het geheel wat lichtvoetig maakt.
In Exorzist gaat het even een tandje langzamer, maar zeker een tandje intenser. Het nummer klinkt straf en het gescandeerde Exorzist hakt er flink in. De veelzijdigheid in het nummer qua zang is feilloos ingemetseld in de grooves en pompende ritmes.
Anarchy start met een technointro. Na het eerste couplet volgt een melodieus refrein dat het geheel richting een rocknummer stuwt, dat gesierd wordt door een diepe grunt van Paul en door de subtiele tempowisseling na tweeëneenhalve minuut. Daarna dendert de trein weer voort.
Op het gebied van het spelen van een aanstekelijke riff is WBTBWB subliem. In Berlin Berlin! is de riff zwaar en is de groove uiterst doeltreffend. Het refrein staat hier in schril contrast met de rest door de bijdrage van meisjesachtige stemmetjes die Berlin scanderen.
Zoals als eerder beschreven is humor de band niet vreemd. In Bang Bang Bang blijkt dit wederom. Het is trouwens leuk dat zowel de titel van het album als de titel van dit nummer in het Nederlands een hele andere betekenis zouden kunnen krijgen. Bang Bang Bang is een met technoinvloeden op smaak gebrachte compositie die tekstueel kant noch wal raakt (Raffelschnaffel Laffelpaff enz.), maar muzikaal een enorme energie in zich heeft.
In Gib Mir Mehr gaat WBTBWB meedogenloos verder waar het gebleven was.
Rockstar lijkt voor het grotere publiek geschreven. Over de hele linie blijkt het een kraker te worden. Het heeft een dansbaar goed tempo en het klinkt gelikt. Daarentegen niet simpel en ingezakt. Het blijft een heftig nummer dat vele frivole details in zich heeft en ook hier zorgen tempowisselingen voor de nodige intensiteit. .
Thug Life is één van de weinige nummers die in de Engelse tekst zijn geschreven. Ligt in het verlengde van Anarchy. Dat wil zeggen dat ook Thug Life een uiterst melodieus karakter heeft, een prettig tempo in zich heeft en een aanstekelijk refrein kent.
Warum Lieben Wir Nicht Mehr is een lekker uptempo nummer die de lijn van het album netjes voortzet.
Het volgende nummer met Engelse tekst is Zombiebitch dat qua stijl en tempo ook makkelijk bij Lordi op een album had kunnen belanden. De onregelmatige ritmes halverwege het nummer maken het toch een typisch WBTBWB-nummer.
Met Wieder Geil bouwt We Butter The Bread With Butter op de grondbeginselen van het vorige album. Wieder Geil ! klinkt wel evenwichtiger en laat een band horen (en zien) die zichzelf overtroffen heeft. Die immense carrière zit er wat mij betreft nog altijd in. Wieder Geil ! is een album dat iedere zichzelf gerespecteerde metalcorefan/-liefhebber moet omarmen. Tien nummers in 36 minuten is vrij rap, maar ze hebben er wel voor gezorgd dat je je in dat halve uur dan ook werkelijk geen moment verveelt.
