We Came As Romans – Cold Like War

2016 is een bijzonder turbulent jaar geweest voor We Came As Romans. 2017 gaat daar verandering in brengen met het nieuwe en vijfde album Cold Like War onder de vlag van Sharptone Records.
Cold Like War kan daarmee ook gezien worden als een hernieuwde band, die bij zichzelf te rade is gegaan en de koers heeft uitgestippeld die zij ten gehore brengen op Cold Like War. De composities vullen gehele spectrum van een emotionele trip. Feit is dat Cold Like War luistert als een lekker metalcorealbum dat genoeg kracht en agressie herbergt, maar daarbij ook heel toegankelijk is waardoor het regelmatig poppy klinkt en zodoende een breed publiek zal kunnen aanspreken. Vooral aan het eind overheerst dit mainstreamgevoel in Promise Me en Learning To Survive.
Krachtiger opent het album met Vultures With Clipped Wings waarin het vol gas gaat en een sterk drumgeluid voor een opwaartse druk zorgt. Dit is metalcore volgens het boekje met een opzwepend, krachtig en gevarieerd geluid. Uptempo vervolgt We Came As Romans het album met het aan Eskimo Callboy gerelateerde Cold Like War. De compositie bevat een aansprekend refrein met duidelijke clean vocals. Hoewel er niet echt sprake is van een breakdown in de compositie is er wel degelijk een krachtexplosie die daarna weer overgaat in een logische voorzetting van het refrein.
Meer mainstream, maar nog altijd zeer aantrekkelijk vervolgt de band met Two Hands het album. Een compositie die al gauw herkenbaar aandoet en een sterk meezingrefrein kent. Een element dat in Lost In The Moment eveneens sterk aanwezig is. Toch speelt We Came As Romans hier meer met kracht, tempo en rust. Een sterk riffmoment aan het eind biedt een stevige punch-in-the-face zonder de sterke melodie te verliezen.
Het is niet allemaal lichtvoetig wat de klok slaat. Foreign Fire kent een zwaarder karakter waarin er een prettig evenwicht is gevonden tussen kracht en melodie. En ook in het opzwepende en heftige Wasted Age trekt de band een flinke muzikale muur op waarop zanger David Stephens torenhoog zijn vocalen mag uitschreeuwen terwijl de clean vocals voor de fundering zorgen. Verantwoordelijk voor deze muzikale muur zijn zeker bassist Andrew Glass en de gitaristen Joshua Moore en Brian “Lou” Cotton. Een duo dat in If There’s Nothing To See het kenmerkende metalcoregitaargeluid naar voren brengen. De aanstekelijke melodie en breakdown zorgt voor de rest.
Kyle Pavone zorgt met zijn keys voor de sterke ondergrond in het geluid. In Encoder heeft hij echter de hoofdrol. Het intro is verrassend en in eerste instantie vreemd. Maar naarmate je Encoder vaker beluistert, blijkt dat het dubstep-synthgeluid juist uitstekend past in het geheel en een kenmerkend en prominent basisgevoel neerzet. Een beetje Eskimo Callboy (wederom), rap en metalcore gemixt met een sterke en stevige beat.
Mede daardoor ben ik blij geworden van Cold Like War, want over de hele linie is het een album geworden waarin We Came As Romans zichzelf stevig neerzet in toegankelijke en aansprekende composities. Het uiterst gevarieerde en krachtige geluid biedt genoeg houvast om je in vast te bijten, terwijl de meer mainstreamelementen juist voor de wat meer luchtige inslag zorgen. Elke criticus zou zich achter de oren moeten krabben wanneer hij dit album in de hoek wegzet. Cold Like War is een album waarin We Came As Romans zich juist in het middelpunt neerzet.