WEAK is een Duitse band die een donkere gothrocksound brengt die openlijk schatplichtig is aan de Sisters Of Mercy, Fields Of The Nephilim en Type O Negative. Zeker Fields Of The Nephilim is een belangrijke inspiratiebron geweest voor hun debuutalbum Dark Desires. Hun sound is opvallend warm en gepolijst, met soms slechts een bijrol voor de synths. Donker en warm, een combinatie die maar weinig gemaakt wordt in dit genre, waar men eerder gaat voor een onderkoelde sound met veel nadruk op de synths.
De nummers zijn degelijk en genietbaar. Er is niets aan te merken op de songopbouw of op de virtuositeit van de muzikanten. WEAK doet zelfs zijn best om hun idolen niet platweg te kopiëren, maar toch denk je als luisteraar geregeld dat je dit al eens eerder gehoord hebt. Geen onderscheiding dus voor originaliteit, maar dat zal wel niet het uitgangspunt geweest zijn van de band.
Hun cover van The Safety Dance van de Men Without Hats is raak gekozen en wordt door de muzikanten prima gebracht. Alleen is het zanger Quim die hier een paar steken laat vallen met een povere Engelse uitspraak. Een gemiste kans. Maar WEAK scoort ook een paar wereldsongs. Single Wolfmoon en Jede Nacht en Folge Mir, de enige Duitstalige nummers op het album, zijn top. Folge Mir is het meest dansbare nummer, voor vleermuizen dan toch. Hellfire is een buitenbeentje op dit album, met o.m. elektro-drums en een stemvervormer. Hier schuiven ze op in de richting van Xmal Deutschland en DAF.
Voor fans van The Mission, Star Industry, HIM, Clan of Xymox en Sisters Of Mercy.
WEAK – Dark Desires
295
vorig bericht